ROCK AROUND: Το οριακό ταξίδι των Fastway

ROCK AROUND

ΤΟ ΟΡΙΑΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΩΝ FASTWAY

από το Νίκο Καστανά

Στις αρχές του 2018, στις 10 Ιανουαρίου, έφυγε από κοντά μας ο Fast Eddie Clarke, ο θρυλικός κιθαρίστας των Motorhead. Όπως ήταν φυσικό πολλά ειπώθηκαν  -και πολλά περισσότερα γράφτηκαν -για την πορεία του στους Motorhead, το στυλ στο παίξιμό του και την συνεισφορά του στο μεγάλο αυτό συγκρότημα. Λιγότερα όμως γράφτηκαν για την άλλη μπάντα, το πνευματικό παιδί του Fast Eddie, τους Fastway. Παρακάτω ακολουθεί μία περιληπτική αφήγηση της πορείας των Fastway από την αρχή μέχρι και το θάνατο του ιδρυτή τους.

Η αφετηρία των Fastway εντοπίζεται χρονικά το 1983, όταν ο Fast Eddie Clarke και ο Pete Way των UFO, αποφασίζουν τη δημιουργία ενός σούπερ γκρουπ. Το όνομα φανερώνει τα ιδρυτικά μέλη του γκρουπ : Fast – Way. Λίγους μήνες πριν ο Fast Eddie Clarke είχε αποχωρήσει τσαντισμένος από τους Motorhead και ο Pete Way (7.08.1951) διαφωνούσε με το μουσικό προσανατολισμό των UFO και βρισκόταν σε αναζήτηση. Τα ιδρυτικά μέλη του γκρουπ ήρθαν σε επαφή με τον ντράμερ Jerry Shirley από τους Humble Pie, και για τη θέση του τραγουδιστή επέλεξαν τον, ως τότε άγνωστο τραγουδιστή, Dave King (γενν. 11.12.1961).

Επειδή όμως στη ζωή δεν έρχονται πάντα όλα όπως θέλουμε, ο Pete Way αναγκάστηκε να αποχωρήσει από το νέο αυτό εγχείρημα. Η αιτία της αποχώρησής του, από το σχήμα που ο ίδιος δημιούργησε, κρύβεται στα μικρά γράμματα του συμβολαίου του με τη δισκογραφική εταιρεία Chrysalis, ενώ φήμες λένε, ότι παραμυθιαστηκε και από το ενδεχόμενο συνεργασίας με τον Ozzy Osbourne.  Όπως και να ‘χει, το θέμα είναι ότι ο Pete Way δεν έπαιξε ούτε μισή νότα στο μπάσο για τους Fastway. Τα μέρη του μπάσου για τον πρώτο δίσκο ηχογράφησε κάποιος σεσιονάς ονόματι Mick Feat, μια συμμετοχή που πέρασε απαρατήρητη, μιας και ουδέποτε το όνομα του αναγράφηκε στα credits του δίσκου.

Τελικά τον Απρίλιο του 1983 έκανε την εμφάνισή του το ντεμπούτο άλμπουμ των Fastway. To ομότιτλο άλμπουμ έτυχε πολύ καλών αντιδράσεων μιας και περιέχει πολλά ωραία τραγούδια, όπως τα “Say What You Will”, “Easy Living” και “Give It All You Got”.  Ένα χρόνο αργότερα, με τη προσθήκη του Charlie McCracken (πρώην μέλος των Taste) στο μπάσο, οι Fastway κυκλοφόρησαν το “All Fired Up”. Εξίσου καλό με το πρώτο άλμπουμ, η δεύτερη αυτή κυκλοφορία πήρε πολύ καλές κριτικές και μία θέση στα αμερικάνικα τσαρτς. Εδώ αξίζει να σημειώσουμε ότι την παραγωγή του άλμπουμ υπογράφει ο σπουδαίος Eddie Kramer (Beatles, Kiss, Led Zeppelin, κ.α) Στη συνέχεια, το συγκρότημα έδωσε μια σειρά συναυλιών για την προώθηση του άλμπουμ, πολλές φορές ανοίγοντας τα σόου των Scorpions, Iron Maiden, Rush κ.α.

Μετά από διαφωνίες με τους άλλους, οι Shirley και McCracken αποχώρησαν και αντικαταστάθηκαν από τους Paul Reid και Alan Connor αντίστοιχα. Με τη νέα αυτή σύνθεση, οι Fastway κυκλοφόρησαν το 1986, το τρίτο τους δίσκο με τον τίτλο “Waiting For The Roar”. Ο δίσκος αυτός απέχει αρκετά από τον hard rock - bluesy ήχο των δύο πρώτων και κινείται σε πιο μελωδικές, AOR θα λέγαμε, γραμμές.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα κομμάτια ήταν κομμένα και ραμμένα για να κτυπήσουν τα αμερικανικά τσαρτς, χωρίς όμως μεγάλη επιτυχία. Η μεγαλύτερη επιτυχία όμως, όσον αφορά τη δημοτικότητα του γκρουπ, θα έρθει με την κυκλοφορία του “Trick Or Treat” το Νοέμβριο του 1986. Στην ουσία πρόκειται για το soundtrack της  ομώνυμης ταινίας, που ήρθε στην Ελλάδα με την ονομασία «Σκληροί σαν μέταλλο». Ένα θρίλερ της κακιάς ώρας με τις συμμετοχές του Gene Simmons και του Ozzy. Για εμάς όμως, που έχουμε μεγαλώσει πάνω-κάτω αυτή την εποχή, αποτελούσε “must” για να λες ότι είσαι χεβυμεταλάς!

Το επόμενο βήμα στην ιστορία των Fastway θα βρει τον Fast Eddie Clarke ως το μόνο μέλος από την αρχική σύνθεση του γκρουπ. Ουσιαστικά ο Fast Eddie Clarke θα ξανακτίσει το γκρουπ από το μηδέν. Ο Dave King θα τραβήξει το δρόμο του και τη θέση του στο μικρόφωνο θα πάρει ο πολυτάλαντος Lea Hart, όπου μαζί με τον Fast Eddie, θα αποτελούν πλέον τους Fastway.

Οι Fastway με τη συνεισφορά αξιόλογων μουσικών όπως ο Neil Murray (Black Sabbath, Whitesnake) και ο Don Airey (Whitesnake, Rainbow, Gary Moore, κ.α) θα κυκλοφορήσουν το καλογυαλισμένο “On Target” (Enigma, 1988). Αν και δεν έχει καμία σχέση με τους πρώιμους δίσκους, θεωρείται αρκετά καλός, με τα “Close Your Eyes” και “Change Of Heart” να κλέβουν τις εντυπώσεις. Στο ίδιο μοτίβο, το 1990, το ντουέτο Hart – Clarke κυκλοφορεί το άλμπουμ “Bad Bad Girls”. Στο άλμπουμ αυτό συμμετέχουν καλλιτέχνες όπως ο Biff Byford (Saxon) και η Kim McAuliffe (Girlschool). Η κυκλοφορία αυτή δεν κατάφερε πολλά πράγματα, πράγμα που οδήγησε στη διάλυση των Fastway λίγο αργότερα.

Στα χρόνια που ακολούθησαν τη διάλυση των Fastway, κυκλοφόρησε ένα live άλμπουμ από την εποχή του Dave King το “Say What You Will : Live”, μία αναθεωρημένη έκδοση του “On Target”, και κάποιες επανακυκλοφορίες. Το Μάιο του 2007, οι Fastway επανενώθηκαν για μερικές συναυλίες (χωρίς κανένα αυθεντικό μέλος) και το 2011 κυκλοφόρησε το άλμπουμ τους “Eat Dog Eat” από την SPV, δυστυχώς χωρίς καμία επιτυχία. Κάπως έτσι τελειώνει η πορεία των Fastway, μιας από τις πιο ελπιδοφόρες μπάντες της δεκαετίας του ’80.

'Νίκος Καστανάς' for bbr