Ο John Kamp (Γιάννης Καμπουρόπουλος), μιλά στο bbr για το προσωπικό του project KAMP. Διαβάστε όλα όσα μας είπε ο πρώην τραγουδιστής των Closer, για τους KAMP, την νέα τους κυκλοφορία "Clairvoyance" και όχι μόνο...
Το 2016 προφανώς να είναι σημαντική χρονιά για σας, αφού κυκλοφορήσατε την νέα δισκογραφική σας δουλειά με τίτλο “CLAIRVOYANCE” .
JK: Όντως, δοκιμαστήκαμε σε πολλά επίπεδα. Κάναμε μια μεγάλη παραγωγή -η πρώτη μεγάλη για μένα σε σύγκριση με το REAPPEAR και γενικά η δεύτερη στην οποία συμμετείχα- την οποία 'έτρεξα' εγώ απο την αρχή μέχρι το τέλος, με νέο ηχολήπτη, με νέο art designer και rebranding, τυπώσαμε το υλικό σε cd, ενώ το REAPPEAR, το πρώτο άλμπουμ, υπάρχει μονάχα σε digital μορφή. Κάναμε κάποια κομβικά live. Πριν απο όλα αυτά, και παράλληλα με ό,τι άλλο δουλεύαμε, φτιάξαμε ακουστικά βίντεο με δύο κιθάρες/φωνή. Στο τέλος, ανεβάσαμε και επίσημα μια σειρά live performance videos και προχωράμε προς ένα ολοκληρωμένο κλιπ σεναρίου.
Ακουσα την νέα σας δουλειά και έχω πολύ θετική εικόνα , θέλω να μας πείτε εσείς λίγα λόγια για το πως συγκεντρώθηκε το υλικό, πόσος καιρός χρειάστηκε να ολοκληρωθεί? Γιατί νοιώθω ότι έγινε αυστηρή επιλογή? Σωστά το λέω?
JK: Το υλικό προέκυψε απο μια αυστηρή, όντως, επιλογή. Ως βασικός συνθέτης-στιχουργός, είχα γράψει αρκετά κομμάτια και άλλα τόσα υπήρχαν "στο συρτάρι". Κάποια πέρασαν στο στάδιο της επεξεργασίας. Κάποια άλλα ατύχησαν, καθώς είτε παρουσίαζαν ομοιότητες με τα εκδοθέντα, είτε ως αποτέλεσμα εμένα δεν με έπειθαν. Οπότε, δε θα έπειθαν και τα παιδιά, δε θα έπειθαν -εν τέλει- κανέναν. Τουλάχιστον, όχι όσο προσδοκώ εγώ και όλοι μας. Το σχήμα έχει αποκτήσει έναν ρυθμό δουλειάς, έναν δικό του τρόπο. Κάθε κομμάτι επηρεάζει αυτόν τον τρόπο, και εννοείται, πως σκοπός είναι το καλύτερο και το ουσιώδες.
Απο την άλλη, στο νέο υλικό, θέλησα να ξεφύγω απο την πιο minimal, αλλά αυστηρότερη δομή, που σηματοδοτούσε ένα concept album, όπως το REAPPEAR. Έτσι, τα νέα εκείνα κομμάτια κινήθηκαν πιο ανεξάρτητα, πιο ελεύθερα, και ίσως πιο περίπλοκα απο τα προγενέστερα. Τα νέα κομμάτια, επίσης, ήταν όντως 'νέα' στη συντριπτική τους πλειοψηφία, ενώ στο REAPPEAR, υπήρχαν κομμάτια 10 ή 12 ετών παλιά. Όλοι δουλέψαμε πολύ αποτελεσματικά επάνω στο νέο υλικό, μπήκαν ιδέες τόσο ενορχηστρωτικά, όσο και συνθετικά σε σημεία, που ανέδειξαν τα τραγούδια. Κι εγώ, σε ερμηνευτικό επίπεδο, κινήθηκα διαφορετικά, ίσως και πιο ώριμα, σε σχέση με την πιο "παλαιάς κοπής" αισθητική ερμηνείας μου, που διακατείχε το REAPPEAR. Τέλος, το νέο υλικό ολοκληρώθηκε προ-στουντιακά σε μόλις έξι μήνες, ενώ οι ηχογραφήσεις και οι μίξεις διήρκεσαν συνολικά τέσσερις μήνες.
Ποιο τραγούδι από το νέο άλμπουμ έχετε ξεχωρίσει και γιατί?
JK: Το CLAIRVOYANCE περιέχει 14 κομμάτια, όλα διαφορετικά μεταξύ τους. Κάθε ένα, για εμάς, έχει μια δική του ξεχωριστή ταυτότητα. Έχω, ωστόσο, ακούσει εξαιρετικά σχόλια για το Galileo, το Million Times, το Show Reason, το Release me. Επειδή, στιχουργικά μιλώντας, όλα αυτά είναι τρόπον τινά 'παιδιά μου', είναι κομμάτια του εαυτού μου δοσμένα σε στίχους, δύσκολα θα πω "ναι, μου αρέσει η φτέρνα μου" ή "α, η μύτη μου είναι εξαιρετική"! Αφήνω λοιπόν τον κόσμο να πει τη γνώμη του. Απο εμάς, το πείραμα πέτυχε και αφομοιώθηκαν όλα τα στοιχεία εξ ίσου.
JK: Συνήθως με οδηγεί κάποιο συναίσθημα, ή άλλοτε, κάποια ιδέα μελωδίας, ή πιο τεχνικά, ένας επι μέρους πειραματισμός. Δοκιμάζω μελωδίες. Ύστερα έρχονται οι στίχοι, με βάση το κλίμα των μελωδιών. Άλλοτε, παίζω με την αντίφαση στο κλίμα των δύο αυτών παραγόντων. Όταν όλα αυτά γίνουν τραγούδι πλήρως ενορχηστρωμένο απο εμένα στο σπίτι, αφουγκράζομαι την ουσία τους. Αν πειστώ, διοχετεύονται στα παιδιά. Αν όχι, πάνε στο 'συρτάρι'. Κι είναι καλό να υπάρχει 'συρτάρι', είναι ένας ταμιευτήρας πρωτογενούς υλικού, που την κατάλληλη στιγμή μπορεί να τροφοδοτήσει άλλες όμορφες ιδέες. Κάποια απο τα κομμάτια του CLAIRVOYANCE έχουν προκύψει απο παλιότερες αποτυχημένες απόπειρες. Δουλεύτηκαν ξανά, αφομοιώθηκαν, άλλαξαν, έγιναν δυνατά, έπεισαν.
Πως θα ορίζατε την μουσική σας ταυτότητα?
JK: Νομίζω πως θα περιέγραφα τη μουσική μας ως "alternative rock songwriting band". Δεν ξέρω, ειλικρινά. Και νιώθω άβολα, γιατί είναι κατανοητό πως πρέπει, έστω για λόγους ευχρησίας, να υπάρχουν κάποιοι ορισμοί. Έχουμε στοιχεία rock, alternative rock, 70's ballad, pop, grunge, hard rock, atmo-rock, funk...
Ποια είναι η ανταπόκριση του κόσμου εκτός Ελλάδος?
JK: Σε πρώτη φάση επιδιώξαμε πρώτα τα "εντός Ελλάδας", καθώς οι εμφανίσεις μας γίνονται εδώ. Αλλά ήδη έχει ξεκινήσει μια πρώτη προώθηση του υλικού και έξω, η οποία θα ενταθεί απο τη νέα χρονιά, με σκοπό τη συμμετοχή μας σε φεστιβάλ του εξωτερικού ή κάποιο mini tour. Εκεί θα δούμε πολλά και θα μάθουμε ακόμη περισσότερα. Πάντως, απο την μέχρι τώρα μικρή δειγματοληψία, τα αποτελέσματα ήταν αρκετά ενθαρρυντικά. Μένει να το δούμε σε μεγαλύτερη κλίμακα και επι του πεδίου!
Πόσο δύσκολο είναι να περάσει την μουσική του κάποιος σε νέο κοινό, να αποκτήσει fans , μιας και η δική μας μουσική βιομηχανία ελέγχει το τι πρέπει ν ακούμε?
JK: Τα πάντα περί την Τέχνη είναι δύσκολα. Πιστεύω πως κάθε τί καλλιτεχνικό που γίνεται, περνά απο διαρκή έλεγχο ποιότητας και αντοχής στο χρόνο. Απο την άλλη, οι τάσεις του κόσμου αλλάζουν, διαφοροποιούνται, οι προτιμήσεις καθιερώνονται και ξεπερνώνται. Η συνήθεια σε κάποιο άκουσμα δεν είναι απαραίτητα κακή, αν και εφ'όσον συνοδεύεται και με μια δέουσα δεκτικότητα σε νέες προτάσεις. Πάντα, το 'άνοιγμα' στο κοινό είναι δύσκολο, καθώς ο καθένας μας, ως ακροατής, είναι λίγο δύσπιστος -σε πλήρη αντίθεση με τη θέαση, οπου υπάρχει ένα ελαστικότατο κριτήριο.
Αλλά είναι και θέμα χρόνου και συγκυριών. Θυμάμαι κάποτε, το trend ήταν το καθαρόαιμο alternative: όποιος έπαιζε αυτή τη μουσική είχε πρόσβαση στο κοινό. Αργότερα ήρθε η rap. Τώρα είναι το hard rock. Αύριο μπορεί να είναι η electro pop, και ούτω καθ'εξής. Και σίγουρα, οι βιομηχανίες παίζουν έναν καθοριστικό ρόλο, αλλά με την πολυφωνία και το διαδίκτυο, υπάρχει πρόσβαση σε όλους και σε όλα. Υπάρχει ένας έλεγχος -αν μπορεί κανείς να τον πει έτσι- αλλά πρέπει να λάβει κανείς σοβαρά υπ'όψη το μερίδιο της αγοράς. Η Ελλάδα, μια χώρα 11 εκατομμυρίων, διαθέτει μόλις το 1/10ο του πληθυσμού της ως ακροατήριο της δυτικής-δυτικότροπης μουσικής. Αυτό το ποσοστό είναι αστείο σε σχέση με την Ευρώπη λ.χ. που διαθέτει ένα 70% του συνολικού της πληθυσμού. Άρα θα πρέπει οι καλλιτέχνες να δουν προς τα πού θέλουν να πάνε. Απο κεί κι ύστερα, αναλαμβάνουν δράση άλλοι παράγοντες. Είναι δεδομένο, όμως, οτι το καλό δε χάνεται ποτέ, αρκεί να είναι καλό διαχρονικά.
JK: Ναι, φυσικά. Αν κυνηγάς την επιτυχία με την στενή εμπορική έννοια, είναι εφικτό - και θεμιτό - και υπάρχουν πολλά σχήματα διεθνώς που κάνουν πολύ καλή δουλειά, και με απαιτήσεις, σε αυτόν τον τομέα. Αν κυνηγάς την επιτυχία με την ευρεία έννοια, τότε ο στίχος κι ο ήχος θα πρέπει πρώτιστα να εκφράζουν αυτό που θες να επικοινωνήσεις στον κόσμο, την αλήθεια σου, τη συνολική σου άποψη επάνω σε αυτό που κάνεις, και μετά όλα τα άλλα. Δεν σνομπάρω καμία 'κατηγορία'. Είμαι υπέρ και των δύο, αλλά πάντα πρέπει να είμαστε ειλικρινείς. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, απλώς θεωρώ πόζα οτιδήποτε κάνει κανείς, είτε ως εμπορικά προσδιοριζόμενος, είτε ως καλλιτεχνικά.
Ποιά συνεργασία θα θέλατε να ζήσετε? Είτε σε σκηνή είτε σε τραγούδι?
JK: Προτιμούμε να συνεργαζόμαστε, προς το παρόν, με ανθρώπους που θα δώσουν το κάτι διαφορετικό σε ένα τραγούδι. Ή με μπάντες που θα ταιριάξουν τα χνώτα μας επάνω στο stage και θα δονήσουν έναν κόσμο που δεν έχει τεράστιες αποκλίσεις προτιμήσεων. Για τις πιο... 'φανταχτερές' προτιμήσεις, επιφυλάσσομαι να αποκαλύψω σε μελλοντική συνέντευξη, όταν κι εφ'όσον θα έχει έρθει ο καιρός.
Τι θα αποτελούσε πρόκληση για σας?
JK: Να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας. Να παράξουμε μουσική κάθε φορά διαφορετική, ένα βήμα πιο μπροστά. Όταν αφήνεις πίσω σου ό,τι ολοκλήρωσες επιτυχώς, πρέπει να πηγαίνεις σε άγνωστα νερά. Αυτό δίνει έμπνευση, κίνητρα, δύναμη. Εξέλιξη. Χωρίς εξέλιξη, επέρχεται ο μαρασμός.
Ποιά είναι τα μέλη των Kamp? Πόσα χρόνια γνωρίζεστε?
JK: Αντώνης Δούνιας - τύμπανα, Μιχάλης Ευδαίμων - μπάσο και β' φωνητικά, Νίκος Κουτσοποδιώτης - κιθάρα, Γιάννης Καμπουρόπουλος - φωνές (και ακουστική κιθάρα, ενίοτε). Ο Αντώνης ήρθε στο σχήμα απο την αρχή του, απο το Φεβρουάριο του 2012 και παραμένει. Ο Νίκος κι ο Μιχάλης ήρθαν τον Ιανουάριο του 2015 ο πρώτος και Δεκέμβριο του 2014 ο δεύτερος. Μαζί δουλέψαμε και ηχογραφήσαμε το CLAIRVOYANCE. Έχουμε αναπτύξει έναν κύκλο εμπιστοσύνης μεταξύ μας και αυτό αποτελεί ίσως την κινητήρια δύναμη για ό,τι δοκιμάσουμε, πέρα απο την εκτίμηση που τρέφουν τα παιδιά για τη μουσική που παίζουμε. Μνείας άξιοι επίσης, οι παλαιότεροι και αποχωρήσαντες, Νίκος Νικολαΐδης - κιθάρα και Νίκος Παλυβός - μπάσο. Μαζί ηχογραφήσαμε το πρώτο άλμπουμ REAPPEAR.
Τι να περιμένουμε από σας εδώ και πέρα?
JK: Νέο υλικό σε εύθετο χρόνο. Εμφανίσεις εντός και εκτός Ελλάδας. Μα κυρίως, θα φροντίσουμε να κρατήσουμε ψηλά τη μουσική μας, βελτιώνοντάς την συνεχώς.
*Σας ευχαριστούμε για τη φιλοξενία, καλή, ευτυχισμένη και δημιουργική χρονιά σε εσάς και στο κοινό του bbr!!*
Kamp are:
Γιάννης Καμπουρόπουλος - φωνές/ακουστική κιθάρα
Αντώνης Δούνιας - τύμπανα
Μιχάλης Ευδαίμων - μπάσο/β' φωνητικά
Νίκος Κουτσοποδιώτης - κιθάρα
Leave A Comment: