 |
| "Δεν γίνεται να περιμένουμε να έρθουν οι Iron Maiden στην πόρτα μας για να πούμε “επιτέλους, ήρθε μια μπάντα”, όταν την ίδια στιγμή γίνονται ένα σωρό συναυλίες με 20-30 άτομα κοινό, τις οποίες θα μπορούσαμε μπάντες και κοινό να στηρίξουμε αν θέλουμε να έχει κάποιο ουσιαστικό νόημα η φράση 'ελληνική σκηνή'" |
Λίγο πριν το live τους στο Lab Art με Planet of Zeus και Μέμφις (30 Απριλίου) , οι Dendrites απαντούν στο bbr InQuiry. Μάθετε τα πάντα για το συγκρότημα που εδρεύει στον Βόλο στην πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη που ακολουθεί!
Πως δημιουργήθηκαν οι Dendrites;
Ήταν μια κρύα φθινοπωρινή βραδιά και ψιλόβρεχε, όταν ο Θανάσης συνάντησε για πρώτη φορά τον Αλέκο και τον Δημήτρη... Χαχα! Καλά, ας μην το πάμε και τόσο λογοτεχνικά! Όλα ξεκίνησαν πρίν από μερικά χρόνια από 1-2 τραγούδια που έγραψε σαν ντέμο ο Θανάσης (φωνή, κιθάρα). Ίσως αρχικά ο στόχος ήταν απλώς να φτιαχτεί ένα album, αλλά κάπου στο 2014 τα τραγούδια γίνανε περισσότερα και η αρχική ιδέα του album, οδήγησε στην δημιουργία της μπάντας με την προσθήκη του Αλέκου στο μπάσο και του Δημήτρη στα τύμπανα. Τον Σεπτέμβρη του 2016, βγήκε το ομώνυμο ντεμπούτο album μας και από εκείνη την ημέρα και μετά, κοιτάμε να παίζουμε όσο πιο συχνά μπορούμε ανά την Ελλάδα για να φέρουμε τον κόσμο σε επαφή με την μουσική μας. Στην σημερινή της μορφή, η μπάντα σήμερα αποτελείται ακριβώς από τα τρία άτομα που ξεκίνησαν την μπάντα, τον Θανάση, τον Αλέκο, και τον Δημήτρη.
Πώς προέκυψε το όνομα;
Με απλά λόγια και σύμφωνα με την “ψαγμένη” εκδοχή, η λέξη dendrites αναφέρεται στο τμήμα των νευρώνων που λαμβάνει εξωτερικά “σήματα” απ' το περιβάλλον και τα μεταφέρει στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Χάρη στα dendrites, το ανθρώπινο σώμα αποκτά αντίληψη του έξω κόσμου, ενώ με βάση τα ερεθίσματα, δημιουργείται κίνηση και κατ' επέκταση συναίσθημα. Σαν λέξη, έπεσε τυχαία στο τραπέζι, το ψάξαμε λίγο, μας άρεσε η ερμηνεία της και είπαμε να το κρατήσουμε γιατί σκεφτήκαμε ότι αυτό προσπαθεί να κάνει και η μπάντα μας: να εμπνευόμαστε από εξωτερικά ερεθίσματα και με βάση αυτά, να φτιάχνουμε μουσική που να προκαλεί κίνηση και συναίσθημα.
Ποιες είναι οι επιρροές σας;
Προφανώς, η εύκολη απάντηση θα ήταν να αναφερθούμε σε κάποια κορυφαία – κατά την γνώμη μας – album ή σε κάποιες μπάντες που μας έχουν “σημαδέψει”. Σε γενικές γραμμές, μάλλον οι επιρροές μας κινούνται ανάμεσα σε ένα ευρύ φάσμα που ξεκινάει από τους Kyuss και τους Black Sabbath, και καταλήγει κάπου ανάμεσα στους Alice in Chains και τους Pantera. Σίγουρα υπάρχει και κάμποσο classic rock στο μείγμα, και παίζουνε ρόλο και οι ατομικές επιρροές του κάθε μέλους των Dendrites, οι οποίες φιλτράρονται μέσα από την μπάντα. Η αλήθεια όμως είναι πως οι επιρροές μας δεν βασίζονται αποκλειστικά στην μουσική που ακούμε – είτε σαν μπάντα, είτε ο καθένας μας χωριστά στο σπίτι του, αλλά έχουν να κάνουν σε μεγάλο βαθμό με το ποιοί είμαστε ως άνθρωποι, πως είναι η ζωή μας, τι χαρές και λύπες βιώνουμε. Όλα αυτά έχουν αναμφίβολα πολύ σημαντική επίδραση στην μουσική που παίζει μια μπάντα, όχι μόνο εμείς, κι αυτό ισχύει ανεξάρτητα απο το είδος της μουσικής που υπηρετεί.
Στα δικά μας αυτιά, η μουσική μας και τα τραγούδια μας είναι Dendrites. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι θεωρούμε ότι είμαστε μια μπάντα τόσο μοναδικά πρωτότυπη που θα φέρει κάποια επανάσταση στον ήχο ή στο είδος. Κάθε άλλο. Είμαστε σίγουροι ότι ο κόσμος – όπως κι εμείς – ακούει τις επιρροές που έχουν οι Dendrites απ' τον τάδε ήχο, την τάδε μπάντα, κι αυτό συμβαίνει πολύ απλά γιατί και εμείς όπως και τόσες άλλες μπάντες γουστάρουμε να παίζουμε την μουσική που μας αρέσει να ακούμε. Δεν χρειάζεται να φτιάξεις την Μόνα Λίζα για να είσαι ζωγράφος, ούτε να βγάλεις το “Reign in Blood” για να είσαι thrash. Όλοι δουλεύουμε με τα ίδια χρώματα και τις ίδιες νότες, και κάνουμε αυτό που μας λέει η ψυχούλα μας.Είμαστε southern? Μπορεί. Είμαστε rock? Μάλλον. Ακούς και λίγο metal μέσα και λίγο stoner? Για να το ακούς, μάλλον θα υπάρχει. Εμείς, σαν Dendrites, την μουσική μας την περιγράφουμε με μια πολύ απλή φράση: Είμαστε αυτό που ακούς.
Τα τραγούδια μας εμπνέονται από αληθινές καταστάσεις, μιλάνε για προσωπικές εμπειρίες κι ανθρώπινα συναισθήματα. Ίσως οι στίχοι εδώ κι εκεί να έχουν κάποια αλληγορικά νοήματα, ίσως να υπάρχει και κάποια σαρκαστική διάθεση με σκοπό να μετατρέπονται κάποιες κακές εμπειρίες σε θετική ενέργεια, αλλά γενικώς προσπαθούμε οι στίχοι και τα τραγούδια μας να μην κινούνται στην σφαίρα του φανταστικού. Η μουσική για εμάς είναι τρόπος έκφρασης, και για αρκετά χρόνια τώρα για το κάθε άτομο ξεχωριστά που είναι στην μπάντα, είναι και τρόπος ζωής.
Μέσω της μουσικής και των στίχων των Dendrites, προσπαθούμε να εκφράσουμε τις χαρές, τα άγχη και τις αγωνίες μας, κι αν οι ακροατές μπορούν να ταυτιστούν σ' ένα βαθμό και να πάρουν δύναμη για τις δικές τους σκοτούρες, είμαστε ακόμη πιο χαρούμενοι. Δεν ξέρουμε αν αυτό περιγράφει ακριβώς την μουσική μας, ή αν απαντάει στην ερώτηση για τις πηγές από όπου αντλούμε έμπνευση, μπορούμε όμως με σιγουριά και ειλικρίνεια να ξαναπούμε αυτό που είπαμε και παραπάνω: Είμαστε αυτό που ακούς.
Υπάρχει κάποιο τραγούδι ή κάποιο album που θα θέλατε να είχατε γράψει;
Με κάθε ειλικρίνεια, η αλήθεια είναι πως τα τραγούδια που θα θέλαμε να είχαμε γράψει, είναι ήδη γραμμένα και βρίσκονται στο πρώτο μας album. Αυτό που θα θέλαμε να είχαμε γράψει είναι το επόμενο μας album, αλλά θα γίνει κι αυτό εν καιρώ, καθώς το ντεμπούτο μας έχει ακόμη αρκετά χιλιόμτερα να διανύσει πριν έρθει ο διάδοχος. Γενικά πάντως, εμείς σαν Dendrites όταν ακούμε μουσική από άλλους καλλιτέχνες και συγκροτήματα, την απολαμβάνουμε από τα χεράκια τους και τις φωνές τους, και δεν νομίζω ότι έχει νόημα να καθόμαστε να σκεφτόμαστε αν θα μπορούσαμε εμείς να έχουμε γράψει το τάδε κομμάτι ή τον τάδε δίσκο. Σίγουρα αντλούμε έμπνευση από πολλούς καλλιτέχνες και συγκροτήματα, αλλά φροντίζουμε την ενέργειά μας στο στούντιο να την διοχετεύουμε στο να φτιάχνουμε δικά μας τραγούδια. Αυτός ίσως είναι και ο λόγος που δεν παίζουμε ποτέ διασκεύες – αν και έχουμε παίξει μια φορά σαν intro για το Whiskey Preachin' Motherfucker την εισαγωγή του “Back in Black” από AC/DC.
Αυτό τον καιρό τι ακούγεται απο τα ακουστικά σας;
Τέσσερα ζευγάρια αυτιά, τέσσερα σετ ακουστικά, καταλαβαίνεις ότι η επιλογές είναι πολλές και διαφέρουν μεταξύ τους. Από hardcore / metalcore μέχρι sludge / doom / stoner, κι από classic rock μέχρι jazz. Τώρα πως γίνεται και φιλτράρονται όλα αυτά και βγαίνει Dendrites, είναι πραγματικά απορίας άξιο. Μάλλον όμως αυτό τον καιρό ακούμε περισσότερο δουλειές ελληνικών συγκροτημάτων που είτε τυχαίνει να παίξουμε μαζί, είτε μπορεί να τύχει στο μέλλον. Και πραγματικά, έχει φοβερές δουλειές τα τελευταία χρόνια, κι ένα τεράστιο φάσμα επιλογών. Τι να πρωτοπείς, για να μην ξεχάσεις και κανέναν. Έχει πολύ (και καλό ψωμί) η ελληνική σκηνή κι όσοι ασχολούνται συστηματικά το ξέρουν.
Για παράδειγμα, ένα νέο album Tool θα θέλαμε πολύ σαν οπαδοί να το είχαμε ήδη ακούσει. Επίσης, χάθηκε μια βαρβάτη δεκαετία από τους Soundgarden, από το 1996 και μετά, οι οποίοι ναι μεν επέστρεψαν και βγάλανε και γαμάτο δίσκο, αλλά τότε ήταν πραγματικά στο αποκορύφωμα της δημιουργικότητας τους. Οι Alice in Chains έχουν χρόνια που επέστρεψαν – και πάλι καλά – αλλά θα μπορούσανε να είχανε δώσει ακόμη 2-3 δισκάρες αν δεν αρρώσταινε από τα ναρκωτικά ο τεράστιος Layne Staley. Pantera, Nirvana, Kyuss, χαθήκανε νωρίς για διαφορετικούς λόγους, κερδίσαμε τους Queens of the Stone Age, όμως άλλο ειδικό βάρος είχανε οι Kyuss (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι QOTSA δεν είναι μπαντάρα). Εκπληκτικά ντεμπούτα είχανε οι System of a Down και οι The Haunted, με ψιλοκαθοδική – κατά την γνώμη μας – πορεία στους μετέπειτα δίσκους. Σε γενικές γραμμές όμως δεν είναι απογοήτευση αυτό που νιώθουμε. Πιο πολύ είμαστε ευγνώμονες για την μουσική που μας χάρισαν, απλά σαν οπαδοί θέλουμε πάντα περισσότερη μουσική απ' τις μπάντες που αγαπάμε.
Και πάλι εδώ θα έπαιρνες διαφορετικές απαντήσεις από το κάθε μέλος. Στην σφαίρα του ονειρικού, σαν μπάντα πιστεύω θα ήταν εκπληκτικό να ακούγαμε ένα τραγούδι μας απο την φωνή του Chris Cornell, του Pepper Keenan, του (παλιού) Phil Anselmo (πρίν αρχίσει να μοιράζεται επί σκηνής τα ηλίθια πιστεύω του, τα οποία ήταν γνωστά από Pantera ακόμα, απλά – κακώς – κάναμε όλοι πως δεν βλέπαμε γιατί γαμούσε η μουσική). Τρομερή τιμή θα ήταν να φτιάχναμε ένα τραγούδι μαζί με τον Jerry Cantrell. Σε πιο ρεαλιστικά επίπεδα, θα χαιρόμασταν να συνεργαστούμε με κάποιο τρόπο με μουσικούς από μπάντες με τις οποίες έχουμε μοιραστεί το stage. Η αλήθεια είναι πως ακούγεται πολύ ενδιαφέρουσα αυτή η ερώτηση και μάλλον θα πρέπει να εξετάσουμε μια τέτοια πιθανότητα πιο σοβαρά στο μέλλον.
Αν σας έλεγαν να κάνετε μια διασκευή σε κάποιο συγκρότημα που κινείται σε έναν εντελώς διαφορετικό χώρο απο το δικό σας και να το φέρετε στα μέτρα σας, ποιο τραγούδι θα επιλέγατε και γιατί;
Όπως είπαμε και πιο πρίν, προτιμούμε να μην κάνουμε διασκευές κι ο βασικός λόγος είναι ότι προτιμάμε να παίζουμε δικά μας κομμάτια. Αν στο μέλλον κάνουμε κάποια διασκευή, φαντάζομαι θα δυσκολευτούμε πολύ να επιλέξουμε ένα κομμάτι, κι αυτό γιατί μια διασκευή πάντα σε χαρακτηρίζει κάπως. Οι μπάντες συνήθως διαλέγουν ένα κομμάτι επειδή το γουστάρουν αυτές ή επειδή το γουστάρει ο κόσμος, αλλά σε μια διασκευή πρέπει να έχεις να δώσεις κάτι στο κομμάτι αν είναι να το πειράξεις, ή να μπορείς να το αποδώσεις σε ικανοποιητικό βαθμό, αν το παίξεις ακριβώς ως έχει. Γενικώς, μια διασκευή είναι μια πάρα πολύ σοβαρή απόφαση, γιατί μπορεί και να φτάσει να σε χαρακτηρίσει, σε στύλ “παίζεις stoner διασκευές? Είσαι stoner-ας” και δεν μας ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Επίσης, προτιμάμε να βλέπουμε τον ενθουσιασμό την ώρα που παίζουμε τα δικά μας κομμάτια, παρά να γίνει χαμός για 5 λεπτά σε ένα κομμάτι που δεν είναι δικό μας. Οκ, το παίξαμε καλά, ε και? Σεβόμαστε απολύτως την επιλογή των μπαντών που γουστάρουν να περάσουν καλά και να παίξουν και μια διασκευή. Απλώς εμείς επιλέγουμε να μην το κάνουμε.
Πως βλέπετε τα πράγματα στην ελληνική σκηνή;
Τα τελευταία χρόνια η ελληνική σκηνή ανεβαίνει συνεχώς, τουλάχιστον σε ποιότητα – και ποσότητα – κυκλοφοριών. Επίσης, ακόμη και μέσα στην κρίση, πάλι γίνονται συναυλίες, φεστιβάλ, οι μπάντες ηχογραφούν, βγάζουν βίντεο. Δεν έχει σημασία αν πρόκειται για αυτοδιοργάνωτες καταστάσεις ή για DIY δουλειές, σημασία έχει πως υπάρχει σημαντική κινητικότητα και δημιουργία. Από Αλεξανδρούπολη (INK) μέχρι Καλαμάτα (Minerva Superduty), από Πάτρα (Fields of Locust, Vermingod) μέχρι Λάρισα (Hidden in the Basement, Minorfase), κι από κεντρική Ελλάδα (Show Your Face) μέχρι Αθήνα (ποιόν να πρωτοαναφέρεις), υπάρχει ένα τεράστιο δείγμα από καταπληκτικές μπάντες και δουλειές, και είναι τουλάχιστον άδικο να θεωρεί κανείς ότι δεν υπάρχει σκηνή στην Ελλάδα ή να την συγκρίνει μονίμως μ' αυτές του εξωτερικού. Kάθε μήνα σε όλες τις πόλεις ανά την Ελλάδα γίνονται σίγουρα 2-3 live. Μικρά ή μεγάλα, δεν έχει σημασία.
Δεν γίνεται να περιμένουμε να έρθουν οι Iron Maiden στην πόρτα μας για να πούμε “επιτέλους, ήρθε μια μπάντα”, όταν την ίδια στιγμή γίνονται ένα σωρό συναυλίες με 20-30 άτομα κοινό, τις οποίες θα μπορούσαμε μπάντες και κοινό να στηρίξουμε αν θέλουμε να έχει κάποιο ουσιαστικό νόημα η φράση “ελληνική σκηνή”. Γενικώς, μπάντες, κόσμος και όρεξη, εμείς πιστεύουμε ότι υπάρχουν. Απλώς αυτό που λείπει είναι να μπεί η συναυλία ως τρόπος διασκέδασης στην κουλτούρα μας σαν λαός, και να μην το αντιμετωπίζουμε σαν ετήσιο happening. Εννοείται πως θα σκάσεις μύτη – κι εσύ, κι εμείς, και όλοι μας – όταν παίζουν πχ οι τεράστιοι Planet of Zeus (και καλά θα κάνεις και θα κάνουμε), αλλά τον υπόλοιπο χρόνο δεν μπορεί πχ να είσαι στο δωμάτιο σου και να ακούς grindcore και να λες “δεν υπάρχει grind σκηνή στην Ελλάδα” και να μην στηρίζεις γενικότερα τα live του σκληρού ήχου. Αν δεν υπάρξει μια ενιαία στήριξη σε αυτό που θέλουμε να λέμε “ελληνική σκηνή”, που να φυτρώσει πχ το grind ή ο κάθε ήχος σαν το grind? Στις πλακόστρωτες πίστες από τα μπουζούκια?
Ποια είναι η γνώμη σας για το free downloading; Βοηθάει ή όχι μια μπάντα;
Η αλήθεια είναι πως βοηθάει, τουλάχιστον εμάς που είμαστε μια underground μπάντα με φυσιολογικές πωλήσεις για το μέγεθός μας. Η μουσική σου φτάνει πιο εύκολα και πιο μακριά, σε μικρότερο χρονικό διάστημα. Από την άλλη, χάνεται κάθε έλεγχος, το CD σου – η δουλειά σου – είναι εκεί έξω σαν να μην είναι δικό σου, όποιος θέλει το δίνει όπου θέλει, όσο συχνά θέλει, κι εσύ το μόνο που ελπίζεις είναι να ακουστεί αρκετά ώστε να έχεις κάποια καλύτερη τύχη σε επόμενη κυκλοφορία. Δεν πιστεύουμε πως υπάρχει σωστή και λάθος απάντηση σε αυτή την ερώτηση. Κάποιος θέλει να διανέμει δωρεάν την μουσική του και είναι δικαίωμα του, άλλος θεωρεί πως είναι δίκαιο να πληρωθεί για την δουλειά του και εννοείται πως πρέπει.
Σε σύγκριση με μπάντες στις οποίες ήμασταν στο παρελθόν (Rafferty Rules, Die Without) όταν το free downloading δεν ήταν τόσο διαδεδομένο, ήξερες ότι έχεις δώσει 200 CD σε 200 άτομα που ενδιαφέρθηκαν έμπρακτα να στηρίξουν και να το αγοράσουν. Σήμερα μπορεί να φτάσει στ' αυτιά από 2.000 άτομα που μπορεί να μην του δώσουν όλα εξίσου την δέουσα σημασία ή ακόμη και να καταλήξει σ' ένα φάκελο σε μια γωνιά του σκληρού δίσκου. Τι να επιλέξεις? Ίσως καμιά φορά ακούγεται αναχρονιστικό, αλλά στην εποχή του βινυλίου μάλλον ήταν πιο ξεκάθαρα τα πράγματα. Η φράση “Ωραία μπάντα, θα πάρω τον δίσκο” είχε κυριολεκτικό και ουσιαστικό νόημα. Δεν ξέρουμε αν ήτανε καλύτερα για το undergound, γιατί σήμερα χάρη στο ίντερνετ μπορεί να τύχει να πάρεις άμεσα views και likes πχ από Βραζιλία. Παλιά για να γίνει αυτό, έπρεπε να γίνει tape-trading, να φτάσει με το ταχυδρομείο σε κανα μήνα, κι ότι κάτσει. Τεράστια κουβέντα. Η πραγματικότητα είναι πως και το free downloading και το live streaming είναι πια αναπόφευκτα, αλλά πιστεύουμε πως την καλή μουσική ο κόσμος πάντα θα επενδύει για να την στηρίξει. Έτσι κι αλλιώς, πλούσιοι αποκλείεται να γίνουμε από αυτό. Χαχα!
Οχτώ μήνες ζωής έκλεισε αυτό το μήνα το δισκάκι μας - ζωή να 'χει χαχα! - κι είμαστε ακόμα το ίδιο ενθουσιασμένοι όπως την πρώτη μέρα που κυκλοφόρησε. Μουσικά, μάλλον το album ακροβατεί ανάμεσα στο stoner και στο metal, έχει σίγουρα επιρροές από τα 90s αλλά και από classic heavy rock, και του έχουμε δώσει και μια southern κατεύθυνση επειδή γουστάρουμε οι ίδιοι σαν άτομα να υπάρχει και λίγος τσαμπουκάς και λίγη αλητεία στον ήχο και στον στίχο. Το χοντραίνουμε λίγο? Μπορεί, χαχα! Αλλά η κουκουβάγια τα παιδιά της τα βλέπει τα πιο όμορφα απ' όλα. Ακούστε / κατεβάστε το σε ότι ποιότητα θέλετε, δωρεάν, από την επίσημη σελίδα μας στο Bandcamp, και θα χαρούμε να λάβουμε τα σχόλια σας στην επίσημη σελίδα μας στο Facebook. Το μόνο σίγουρο πάντως είναι ότι ο κόσμος στα live δείχνει να το διασκεδάζει, οπότε κι εμείς φεύγουμε κάθε φορά χαρούμενοι από το live και “πεινασμένοι” για το επόμενο.
Πόσο καιρό διήρκεσε η δημιουργία του album και πόσο ικανοποιημένοι είστε απο το αποτέλεσμα;
Η προπαραγωγή κράτησε 5-6 μήνες και συνολικά ηχογραφήσαμε την μουσική για 17 κομμάτια. Τα 10 κατέληξαν στο album και τα υπόλοιπα παραμένουν στο συρτάρι. Οι τελικές ηχογραφήσεις, ενορχηστρώσεις, η μίξη και το mastering έγιναν το καλοκαίρι του 2016 στα περίφημα Red Goat Studios (aka Mr Thanasis Timplalexis' Bedroom, χαχα!) και ο δίσκος κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2016. Ρίξαμε άπειρη δουλειά στις πρόβες και μπόλικες ώρες στο home studio, και νιώθουμε στ' αλήθεια περήφανοι για το αποτέλεσμα γιατί είναι όλο φτιαγμένο με τα χεράκια μας. Σίγουρα, θα θέλαμε να μπορούσαμε να αντέχαμε οικονομικά ώστε να χρησιμοποιούσαμε τις υπηρεσίες και τον εξοπλισμό ενός επαγγελματικού studio, όμως δεδομένων των συνθηκών, το album είναι συνολικά μια αξιοπρεπέστατη δουλειά με καλοδουλεμενα τραγούδια. Στο μέλλον, αν υπάρξει κάποιο ενδιαφέρον από κάποια εταιρία, ίσως να σκεφτόμασταν να του κάνουμε ένα ξεγυρισμένο επαγγελματικό mastering αλλά για την ώρα είμαστε απόλυτα ικανοποιημένοι με το αποτέλεσμα γιατί έχει “πιάσει” την ατμόσφαιρα, το ύφος και τον ήχο μας στις πρόβες, και είναι as real as it gets.
Ποια είναι η ανταπόκριση του κόσμου μέχρι στιγμής;
Οι κριτικές που έχουμε πάρει για την ώρα είναι πολύ καλές, κι ο κόσμος έρχεται στα live στον πάγκο του merch και μας στηρίζει, και τους ευχαριστούμε όλους πάρα πολύ γι' αυτό. Και online για την ώρα τα views είναι μια χαρά ενώ υπάρχουν και downloads από χώρες όπως Βραζιλία, Περού, Καναδάς, Αυστραλία κλπ, χώρες που θα ήταν αδύνατο να φτάσει η μουσική μας χωρίς το ίντερνετ (μάλλον αυτό κολλάει και στην προηγούμενη ερώτηση). Δεν μιλάμε φυσικά για μαζικά downloads, ή για κάτι viral, αλλά όπως και να έχει, χαίρεσαι να βλέπεις ότι 5-10 άτομα ακούνε την μουσική σου και σε κάποια μακρινή γωνιά του κόσμου. Επίσης, έχουμε ακούσει πολύ καλά λόγια από συναδέλφους μουσικούς με τους οποίους μοιραζόμαστε τα stage ανα την Ελλάδα, και πραγματικά θεωρούμε πως είμαστε πάρα πολύ τυχεροί που γνωρίζουμε ανθρώπους με την ίδια δίψα, το ίδιο πάθος, τα ίδια όνειρα. Γενικώς, όλα καλά μέχρι στιγμής, περνάμε καλά στα live, πάμε για τα επόμενα!
Υπάρχει κάποιο νέο υλικό που θα αποτελέσει τον διάδοχό του;
Αν και είναι σχετικά νωρίς να μιλάμε γι' αυτό, διότι ο πρώτος μας δίσκος έχει μόλις 8 μήνες ζωής, οι βάσεις για νέα κομμάτια έχουν αρχίσει σιγά σιγά να μπαίνουν. Όλοι φέρνουμε καινούριες ιδέες στο στούντιο, τις δοκιμάζουμε, και κάποιες μένουν. Τώρα αν θα φτάσουν μέχρι να μπούνε στην επόμενη μας δουλειά, αυτό δεν θα το ξέρουμε πρίν κάνουμε την προπαραγωγή. Σίγουρα πάντως, αν και είμαστε περήφανοι για την πρώτη μας δουλειά, ο στόχος είναι το επόμενο album να είναι βελτιωμένο σε όλα τα επίπεδα, και δουλεύουμε σε εβδομαδιαία βάση ώστε όταν έρθει η ώρα να πατηθεί το πρώτο “Record” να είμαστε έτοιμοι.
Στις 30 Απριλίου θα παίξετε στον Βόλο μαζι με τους Planet of Zeus και τους Μέμφις. Τι να περιμένει ο κόσμος που θα έρθει στο live και ποιο μήνυμα θα του στέλνατε;
Μηνύματα στέλνουμε μόνο από σκηνής, ποτέ εγγράφως, χαχα! Τι να πούμε γι' αυτό το live, οι Planet of Zeus έρχονται “αγριεμένοι” λίγο πρίν φύγουνε για Ευρωπαϊκή περιοδεία, οι Μέμφις μόλις πρίν λίγες μέρες βγάλανε τον καινούριο (γαμάτο, όσο έχουμε ακούσει) δίσκο και θα μας τον σερβίρουνε στην μάπα όπως συνηθίζουνε να κάνουν, κι εμείς θα το γκρουβάρουμε στα τέρματα το θέμα κι όπου βγάλει! Αυτό είναι ένα από τα live που δεν χρειάζεται καν διαφήμιση. Πιστεύουμε πως ο κόσμος που θα μας τιμήσει όλους με την παρουσία του εκείνη την μέρα, δεν μπορεί να περιμένει τίποτα λιγότερο από ένα πράγμα: Κόλαση!!
Συμπεριλαμβάνονται άλλες εμφανίσεις στα άμεσα σχέδιά σας;
Για την ώρα έχουμε κλείσει να εμφανιστούμε τον Μάιο στο BottomFest 2017 (Βόλος) μαζί με Potergeist, Void Droid, K2, Nefeli & Valina. Τον Ιούλιο θα κάνουμε την πρώτη μας απόβαση στο λεκανοπέδιο της Αττικής στο τεράστιο New Long Fest 2017, μαζί με Hail Spirit Noir, Allochiria, Mahakala, Krause, Void Droid, Borderline Syndrome. Και τον Αύγουστο, θα είμαστε στο Los Almiros Fest 2017, όπου θα έχουμε την τιμή να ανοίξουμε την πρώτη μέρα για μπάντες όπως Brant Bjork, 1000Mods, Βέβηλος, Naxatras, Despite Everything. Υπάρχουν και κάποια ακόμα φεστιβάλ που συζητάμε, αλλά ακόμη δυστυχώς είτε είναι πολύ νωρίς, είτε δεν είναι ακόμη ανακοινώσιμα.
Ευχαριστούμε πολύ. Ο επίλογος δικός σας.
Το φετινό καλοκαίρι αναμένεται συναυλικά καυτό! Τσεκάρετε τι παίζει στην περιοχή σας, και στηρίξτε τις μπάντες. Όπου μας πετύχετε / σας πετύχουμε, πάμε να περάσουμε καλά με την μουσική που αγαπάμε! Ευχαριστούμε πάρα πολύ από καρδιάς το BBR Rock & Metal Music Portal για αυτή την συνέντευξη.
Ride on people! See you all on the road!
Dendrites are:
Vox & Guitars - Thanasis Tiblalexis
Guitars - Giοrgos Giannakaras
Bass - Alekos Papathanasiou
Drums - Dimitris Amvrazis
Leave A Comment: