Lords of the Void II @ Gagarin 205 (23/04/16)

Και έτσι ξαφνικά πριν απο καιρό έσκασε η είδηση για ενα φεστιβάλ βόμβα. Lords of the Void II με Mortuary Drape, Varathron, Kawir, Chaosbaphomet, Disharmony και The Unconfessed!

Παίρνουμε εισιτηριάκι απο νωρίς και απλά περιμένουμε να φτάσει η μέρα. Μιλάμε για θρυλικά ονόματα της 90ς black metal σκηνής που συνεχίζουν και στις μέρες μας ιδιαίτερα δυναμικά. Ειδικά οι Kawir, που πλέον κάθε τους κυκλοφορία είναι ανώτερη απο την προηγούμενή τους.

Σάββατο πρωί λοιπόν ξεκινάω απο Πρέβεζα αυθημερόν αφού άκουσα τα σχολιανά μου απο τη γυναίκα μου που την παράτησα με τα δίδυμα για dolce vita όπως ισχυριζόταν. Πάμε στα του φεστιβάλ λοιπόν. Λόγω καθυστέρησης δυστυχώς έχασα τους The Unconfessed.

Επόμενο γκρουπ οι αρχαίοι Disharmony στην πρώτη τους αν δε κάνω λάθος συναυλία μετά απο την επαναδραστηριοποίησή τους πριν λίγα χρόνια. Κουκούλας πρώτο μέρος λοιπόν. Ο τραγουδιστής είχε μια αρκετά αποκρυφιστική παρουσία με κουκούλα και το ξανθό του μαλλί να ξεπροβάλλει. Απο μουσική έπαιζαν ενα είδος doom/black με αρκετά αργά σημεία, πλήκτρα και αρκετά μυστηριακή σε γενικές γραμμές μουσική. Κορυφαία τους στιγμή το τελευταίο τους τραγούδι The Gate of Deeper Sleep.

 Επόμενο γκρουπ οι Chaosbaphomet. Αρκετά παλιοί και αυτοί στη σκηνή, φυσικά με κουκούλες, βαμμένες φάτσες και απο μουσική αγνό black metal. Έπαιξαν τραγούδια απο το Promethean Black Flame καθώς και αρκετά παλαιότερα. Ωραίοι. Αξίζει να αναφερθεί οτι ο Iapetos, ο τραγουδιστής τους, υπήρξε μέλος των Kawir πριν 19 χρόνια. Πολύ καλή εμφάνιση.

Και φτάνει για μένα η μεγάλη στιγμή. Η ώρα των Kawir, ένα συγκρότημα που πραγματικά λατρεύω. Όπως είχαν ενημερώσει, στο συγκεκριμένο live θα συμμετείχε στα πνευστά πάνω στη σκηνή ο Πανδίων και στα πλήκτρα η Αριστομάχη. Η παρουσία του Πανδίων ήταν το κλου της εμφάνισής τους καθώς βγήκε με προβιά, κέρατα στο κεφάλι και διπλό πέλεκυ ζωγραφισμένο στο στήθος. Ολοκαύτωμα. Ξεκίνημα με τα δυο τραγούδια απο τον τελευταίο δίσκο που είχαν δώσει στη δημοσιότητα. Χαίρε Τρίμορφη θεά και Διόνυσος. Ο κόσμος φώναζε, κάντε τα όλα πουτάνα, και αυτό ακριβώς έγινε. Τρομερή εμφάνιση, ο μέγας θεός Παν εμφανίστηκε μπροστά μας εκείνο το βράδυ και μας καλούσε να πάρουμε μέρος στη γιορτή των Kawir. Ποσειδών για τη συνέχεια και έγινε το έλα να δεις αφού το κομμάτι στο πρώτο του μέρος παίζει να ναι το καλύτερο κομμάτι όλων των εποχών. Οφιολατρεία έπειτα, προσωπικό αγαπημένο τραγούδι και έχασα τη μπάλα. O απόλυτος ύμνος.

Αποχώρηση του Πανδίων και άφιξη της Αριστομάχης στα πλήκτρα. 20 χρόνια απο την κυκλοφορία του "Προς Καβειρους" οπότε τι μένει! Προς Κάβειρους, Εκάτης και Ιανού, Ερμής ο Ψυχοπομπός, Άρτεμις  και αποχώρηση για πολύ λίγο. Γιατί? Για να ανεβεί στη σκηνή ο Stefan Necroabyssious ο πρώτος τραγουδιστής των Κawir, και να πει μαζί τους το Sinn The Blazing Queen. Χαμός και πάλι. Μακάρι να έπαιζαν άλλες 80 ώρες οι μεγάλοι Kawir. Πραγματικά απίστευτη εμφάνιση. Μεγάλο bonus η παρουσία του Porphyrion στα φωνητικά που δίνει άλλη αίγλη στο συγκρότημα και ειδικά στις ζωντανές εμφανίσεις. Το μόνο που θα πω είναι, πλέον προτιμώ να ακούω στις συναυλίες τους τα πιο καινούργια τραγούδια. Κάθε νέος δίσκος τους είναι ανώτερος του προηγούμενου. Αυτά και ετοιμαζόμαστε για abyssic black metal.

Varathron και πάμε για την απόλυτη μαυρίλα /σκατίλα απο τους πατέρες του είδους πίσω στα 90ς.
Η θρυλική μορφή του Νecroabyssious που όσο χαμογελαστός και πράος (και ογκώδης) είναι εκτός σκηνής, όταν ξεκινάει το live μεταμορφώνεται σε έναν αρχικάφρο αρχιερέα του σκότους. Κουκούλες λοιπόν και εδώ για όλα τα μέλη, βαμμένες φάτσες και ξεκίνημα για τα έγκατα της βαθύτερης αβύσσου.

Αργό και βαρύ ξεκίνημα για να τελειώσει η εμφάνισή τους με τα πιο γρήγορα για να έχουμε και τα σχετικά mosh pit. Τραγούδια οπως τα Kabalistic Invocation of Solomon, Death Chant, La Reine Noir, Cassiopeia's Ode, Descent of a Prophetic Vision, Unholy Funeral, Genesis of Apocryphal Desire, The Tressrising of  Nyarlathotep προκαλούν τον πανικό σε κάθε τους εμφάνιση αλλά για μένα κορυφαία στιγμή ήταν ο ύμνος Son Of The Moon απο το θρυλικό  His Majesty At The Swamp. Λατρεμένο τραγούδι βαρύ και ασήκωτο doom/black metal που λυγίζεις απο το μεγαλείο του. Και σε live εκτέλεση απλά σκοτώνει.

Βέβαια πολύ μεγάλη και ιστορική στιγμή ήταν όταν ανέβηκε μαζί τους για ένα τραγούδι και ο μεγάλος Necrosauron με τον ανάλογο χαμό απο το κοινό. Πολύ καλή εμφάνιση λοιπόν απο τους μεγάλους Varathron και τώρα που έχουν βρει ενα σταθερό line up να ελπίζουμε σε σταθερή δισκογραφική παρουσία και ω θεοί, ας κάνουν και καμία συναυλία στα Ιωάννινα. Πρέπει να τρέχω απο Πρέβεζα σε Πράγα και σε Αθήνα για να τους δω?!!! ΗΜΑΡΤΟΝ!

Η ώρα πλέον εχει περάσει, το μετρό στις 2 κλείνει και έτσι ο κόσμος δυστυχώς σχεδόν αμέσως με την έναρξη των Ιταλών θρύλων Mortuary Drape, αρχίζει να φεύγει. Μείναμε λίγοι αλλά έτοιμοι να δεχτούμε το ανηλεές thrash /black metal των cult ηρώων.

Κουκούλες και αυτοί, μπάσο μπροστά και άγιος ο θεός. Όπως είπε και ο φίλος με το που ξεκίνησε η συναυλία,: ρε συ μύρισε λιβάνι!!! Ναι ρε Γιώρη του απαντάω, οι Mortuary Drape παίζουν. Λοιπόν, με λίγα λόγια οι άνθρωποι έσκισαν. Χωρίς πολλά λόγια, μάλλον χωρίς καθόλου λόγια ανάμεσα στα τραγούδια, ισοπέδωσαν το Γκαγκάριν, οδήγησαν τους εναπομείναντες σε stage diving, ενώ παντού έβλεπες πρόσωπα χαρούμενα απο αυτό που βλέπανε. Μεγάλη στιγμή για μένα το Mother, το αγαπημένο μου τραγούδι τους από το βαθύ παρελθόν τους.

Πραγματικά δεν ήθελα να τελειώσουν με τίποτα, ήταν εκπληκτικοί και ως σκηνική παρουσία και ως απόδοση. Ξεχωριστή μνεία πρέπει να γίνει στην σκατόφατσα τον μπασίστα οπου πραγματικά μου ερχόταν να τον κοπανήσω, με την καλή έννοια, έτσι οπως κούναγε το κεφάλι του και γενικά με κάθε έκφραση του προσώπου του. Σκατόφατσας, πωρωτικός, cult μορφή.

Για κλείσιμο λοιπόν, ήταν ενα εκπληκτικό φεστιβάλ με φοβερά γκρουπ που έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό. Αυτό που με χαροποίησε ήταν οτι ανάμεσα στο πλήθος ήταν όλη η ελληνική black metal σκηνή των 90ς. Χαιρετισμούς στα δυο παλικάρια που συνάντησα στο φεστιβάλ και είχαμε βρεθεί πέρυσι στην πανέμορφη Πράγα για ένα άλλο εκπληκτικό φεστιβάλ οπου έπαιζαν οι Kawir, Varathron, Rotting Christ. Για μένα οι Kawir απλα ήταν οι μεγάλοι νικητές απλά και μόνο επειδή είναι ενα απο τα αγαπημένα μου γκρουπ. Όλοι άξιοι!

 Panos 'Excalibur'  for bbr