Criss Oliva (1963-1993)

Criss Oliva 

Ο κιθαρίστας και συνιδρυτής των Savatage που με τις συνθέσεις και το αστείρευτο ταλέντο του συνέβαλλε καθοριστικά στη δημιουργία ενός εκ των ποιοτικότερων συγκροτημάτων που ανέδειξε το metal. 

Ο Christopher Michael Oliva γεννήθηκε στις 3 Απριλίου του 1963 στο Pompton Plains του New Jersey απο ιταλικής καταγωγής γονείς. Σε ηλικία 10 ετών μετακόμισε με τους γονείς και τα 3 μεγαλύτερα αδέλφια του στην Καλιφόρνια. Εκεί ανακάλυψε την αγάπη του για την μουσική όταν ο κατά τρία χρόνια μεγαλύτερος αδελφός του, Jon Oliva, ο οποίος έπαιζε πλήκτρα, τον ώθησε στο να μάθει κιθάρα. Ο Criss Oliva μάθαινε κιθάρα ακούγοντας συγκροτήματα όπως Kiss, Van Halen, Led Zeppelin κ.α. Η αγάπη του για τους Zeppelin ήταν, όπως ο ίδιος θα πει μετά απο χρόνια, η αιτία που ξεκίνησε να παίζει κιθάρα.

Μαγεμένος απο το παίξιμο των Ritchie Blackmore, Tony Iommi, Uli Jon Roth, Jimmy Page, Brian May, Randy Rhoads, Eddie Van Halen και Michael Schenker, ο Criss  περνούσε ατελείωτες ώρες ακούγοντας δίσκους και προσπαθώντας να κατανοήσει μουσικά τα αγαπημένα του τραγούδια. Στα σημεία που αντιμετώπιζε δυσκολίες, ο νεαρός Criss κρατούσε σημειώσεις και προσπαθούσε τα τα αποδώσει με παραλλαγές αναπτύσσοντας την τεχνική που τον βοήθησε αργότερα στην σύνθεση τραγουδιών και στην δημιουργία των μοναδικών του κιθαριστικών σόλο.

Μαζί με τον αδελφό του, Jon, συμμετείχαν μάλιστα σε ένα συγκρότημα διασκευών στους Kiss, τους Black Diamond, και έπαιξαν τραγούδια των Kiss, σε ένα πάρτι με τον 12χρονο Criss να βρίσκεται πίσω απο το μπάσο και τον 15χρονο Jon να αναλαμβάνει καθήκοντα κιθάρας και φωνητικών.

Το 1976, όταν μετακόμισαν οικογενειακώς στην Φλόριντα που αποτέλεσε πλέον και μόνιμος τόπος κατοικίας τους, ο Criss συνέχισε να ανταποκρίνεται στο κάλεσμά της μουσικής.  Τα πρώτα συγκροτήματα στα οποία συμμετείχε ήταν οι Metropolis (στη σύνθεση των οποίων ήταν και ο μπασίστας Tony Ciulla, μετέπειτα μάνατζερ του Marilyn Manson) και οι Tower.

Στους Metropolis ο Criss βρισκόταν πίσω απο την την κιθάρα και ο Jon στα φωνητικά. Ανάμεσα σε πολλές διασκευές Rush, Van Halen, Led Zeppelin και Black Sabbath, το συγκρότημα άρχισε σιγά σιγά να παίζει δικό του υλικό κυκλοφορώντας μάλιστα κι ένα δυσεύρετο σήμερα 7'' single με τα κομμάτια "Take Off With The Crowd" και "Let’s Get Rowdy". Στη συνέχεια ο Criss εντάχθηκε στους Tower και ο Jon στους Alien. Την περίοδο που ο Criss ήταν στους Tower, ο 17χρονος τότε μουσικός κέρδισε μια λευκή Stratocaster (η οποία κλάπηκε μερικές μέρες αργότερα σε μια συναυλία) σε έναν τοπικό διαγωνισμό για νέους κιθαρίστες παίζοντας το "Eruption" των Van Halen.

Το 1978 οι Criss και Jon σχημάτισαν την πρώτη τους μπάντα, τους Avatar και ύστερα απο δύο χρόνια τζαμαρίσματος ως ντουέτο, γνώρισαν τον Steve "Dr. Killdrums" Wacholz, ο οποίος ήταν και οπαδός των Metropolis. Έκαναν μαζί του πρόβες σε μια καλύβα πίσω απο το σπίτι των Oliva, την οποία αποκαλούσαν "The Pit", και του έδωσαν το παρατσούκλι "Doctor Hardware Killdrums" (χάρη συντομίας "Doc"), που θα τον συνόδευε για το υπόλοιπο της καριέρας του, λόγω του σκληρού τρόπου παιξίματος των ντραμς του.

Οι Avatar ως τρίο πλέον άρχισαν να παίζουν σε διάφορα κλαμπάκια, με τον Jon Oliva να αναλαμβάνει καθήκοντα τραγουδιστή, μπασίστα και πλήκτρα. Το 1981 το συγκρότημα προσέλαβε τον Keith Collins ο οποίος ανέλαβε το μπάσο και την επόμενη χρονιά κυκλοφόρησαν το demo  "Living for the Night" και το ΕΡ "City Beneath the Surface". Το 1983, μια μόλις ημέρα πριν την κυκλοφορία του ντεμπούτου άλμπουμ τους, ζητήθηκε στους Avatar να αλλάξουν το όνομά τους για λόγους πνευματικών δικαιωμάτων. Ο Criss μαζί με την μέλλουσα σύζυγό του, Dawn, τον αδελφό του και την γυναίκα του Jon, κατέληξαν στο όνομα Savatage απο τον συνδυασμό των λέξεων "Sabotage" και "Avatar".

Έτσι οι Savatage γεννιούνται και κυκλοφορούν μέσω της Par Records (που ανακάλυψε μερικά χρόνια αργότερα τους Crimson Glory και τους Death) το "Sirens",  και ένα χρόνο αργότερα το EP "The Dungeons Are Calling". Στις 24 Ιουνίου 1984, τρεις μήνες μετά την κυκλοφορία του  "The Dungeons Are Calling", ο Criss παντρεύεται την αγαπημένη του Dawn Marae Hoppert με την οποία ήταν μαζί απο το σχολείο.

Το 1985 οι Savatage υπέγραψαν με την Atlantic Records με την οποία κυκλοφόρησαν έξι ακόμα άλμπουμ. Η περίοδος αυτή θεωρείται ως "η χρυσή εποχή" της θρυλικής μπάντας ειδικά όταν οι Savatage θα συνεργαστούν το 1987 για πρώτη φορά με τον παραγωγό Paul O'Neill στο "Hall of the Mountain King", ο οποίος συνέβαλλε στην διαμόρφωση του ήχου της μπάντας φέρνοντας κλασσικά στοιχεία στις συνθέσεις της. Απο το άλμπουμ αυτό και μετά, ο Criss άρχισε να χρησιμοποιεί μεταλλικές πένες κάνοντας τον ήχο της κιθάρας του πιο προσωπικό, ενώ την ίδια περίοδο εντάσσεται και ο δεύτερος κιθαρίστας Chris Caffery και οι Savatage κάνουν επιτυχημένες περιοδείες παγκοσμίως.

Ο μοναδικός τρόπος παιξίματος του Criss κέρδισε τόσο τους οπαδούς, όσο και του μουσικούς, μεταξύ αυτών και ο Dave Mustaine των Megadeth, με τον οποίο το συγκρότημα περιόδευσε το 1987 στο πλαίσιο της προώθησης του "Hall of the Mountain King". Όταν μάλιστα ο Mustaine το 1989 έμεινε χωρίς κιθαρίστα, μετά την αποχώρηση του Jeff Young, ο τεχνικός του, Dan Campbell, ο οποίος ήταν επίσης καλός φίλος και τεχνικός του Criss, πρότεινε στον Criss να αναπληρώσει την θέση του κιθαρίστα στους Megadeth. Ο Criss αρνήθηκε την πρόταση και συνέχισε με τον αδελφό του στους Savatage, ενώ οι Megadeth προσέλαβαν εν τέλει ως δεύτερο κιθαρίστα τον Marty Friedman.

Οι Savatage συνέχισαν να περιοδεύουν και ο Criss κέρδιζε ακόμα μεγαλύτερη αναγνώριση και  σεβασμό απο οπαδούς και συναδέλφους, όμως αυτό δεν συγκίνησε τα μεγαλύτερα κιθαριστικά περιοδικά της εποχής, Guitar World και Guitar Player, ώστε να του πάρουν συνέντευξη, γεγονός που είχε πικράνει τον μεγάλο κιθαρίστα συχνά και ανέφερε με πικρία σε συνεντεύξεις του.

 Το μεγάλο του όνειρο ήταν το άλμπουμ "Streets: A Rock Opera" (1991) να γίνει πλατινένιο. Το "Streets" ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία των Savatage και ο Criss απολάμβανε την αναγνωρισιμότητα που έφερε το άλμπουμ στην μπάντα, η οποία επέτρεπε σε νέους οπαδούς να ανακαλύψουν την μουσική του συγκροτήματος. Αν και το συγκρότημα μεσουρανούσε οι ξαφνικές αποχωρήσεις των Jon Oliva και Steve "Doc" Wacholz, το 1992 και 1993 αντίστοιχα, στοίχησαν πολύ στον Criss ο οποίος πέρασε μια δύσκολη περίοδο. Τότε ο καλός τους φίλος Dan Campbellα, του σύστησε τον Zachary "Zak" Stevens τον οποίο πρότεινε ως αντικαταστάτη του Jon στα φωνητικά. Ως αντικαταστάτης του Doc στα ντραμς επιλέχθηκε ο Jeff Plate και η μπάντα συνέχισε κυκλοφορώντας το 1993 το "Edge of Thorns".

Το εξώφυλλο δημιουργήθηκε απο τον καλλιτέχνη Gary Smith με κεντρικό πρόσωπο την γυναίκα του Criss, Dawn, ενώ λέγεται πως το πρόσωπο ανάμεσα στα δέντρα ανήκει στον Jon  Oliva. Ο παραγωγός Paul O'Neill ωστόσο αμφισβήτησε πως ισχύει κάτι τέτοιο παρά το γεγονός πως αυτό είχε δημοσιευθεί σε συνέντευξη του Criss το 1993.

Το ομότιτλο κομμάτι του "Edge of Thorns" παιζόταν σε πάνω από 100 ραδιοφωνικούς σταθμούς στην Αμερική και το άλμπουμ πούλαγε πολύ καλύτερα από όλα τα υπόλοιπα. Σε μια συνέντευξή του μάλιστα εκείνο το διάστημα ο Criss ανέφερε ότι συζητούσαν να κάνουν περιοδεία με τους Dream Theater.

Στις 17 Οκτωβρίου του 1993, στις 03.30 τα ξημερώματα κι ενώ ο Criss μαζί με τη γυναίκα του, Dawn, ήταν  καθ’ οδόν με το αυτοκίνητό τους προς το ετήσιο Livestock Festival στο  Zephyrhills της Florida, ένα διερχόμενο όχημα που κινούνταν στο αντίθετο ρεύμα, ξέφυγε από την πορεία του και συγκρούστηκε μετωπικά με το αυτοκίνητο του Criss, σκοτώνοντας τον 30χρονο μουσικό ακαριαία και την Dawn να διακομίζεται στο νοσοκομείο με κρανιακές κακώσεις, εσωτερικά τραύματα στην κοιλιακή χώρα και σοβαρά κατάγματα. Ο μεθυσμένος οδηγός του οχήματος, ο οποίος είχε ιστορικό για οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ, τραυματίστηκε ελαφρά και κρίθηκε ένοχος για ανθρωποκτονία. Καταδικάστηκε σε φυλάκιση πέντε ετών, βγαίνοντας έξω τελικά με αναστολή 18 μήνες αργότερα.

Η ταφή του  πραγματοποιήθηκε στο Curlew Hills Memorial Gardens του Palm Harbor της Florida. Στις 23 Νοεμβρίου 1993, τα εναπομείναντα μέλη των Savatage διοργάνωσαν μια συναυλία προς τιμή του με συμμετοχή πολλών συγκροτημάτων. Την βραδιά έκλεισαν οι Savatage που για εκείνη μόνο τη νύχτα επέστρεψε ο Jon ο οποίος βρισκόταν πίσω απο το μικρόφωνο και το πιάνο στο κέντρο της σκηνής φορώντας μαύρα γυαλιά.

Το συγκρότημα έπαιξε χωρίς κιθαρίστα και αριστερά στην σκηνή, εκεί που θα στεκόταν ο Criss, τοποθέτησαν μια λευκή Charvel Predator τυλιγμένη μέχρι τον βραχίωνα με κόκκινα τριαντάφυλλα, ακριβώς όπως στο εξώφυλλο του " Streets". Η κιθάρα αυτή δωρίστηκε αργότερα από τους γονείς του Criss στο Hard Rock Cafe στο Orlando όπου εκτίθεται μέχρι και σήμερα μαζί με διάφορα άλλα αναμνηστικά.

Όταν ζητήθηκε στον πατέρα του να μιλήσει για τον Criss, αναφερόμενος στην μεγάλη αγάπη του αδικοχαμένου γιου του για την κιθάρα δήλωσε χαρακτηριστικά: "'Οταν πήγαινα να τον επισκεφθώ στο σπίτι του, ανεξάρτητα απο το τι έκανε, αν μίλαγε στο τηλέφωνο, αν έτρωγε,  πάντα είχε στα χέρια του μια κιθάρα".

Οι Overkill έγραψαν το τραγούδι "R.I.P. (Undone)" στο άλμπουμ τους που κυκλοφόρησε το 1994 με τίτλο "W.F.O." αποτίοντας φόρο τιμής στον Criss Oliva. Οι Vicious Rumors και οι Testament αφιέρωσαν στη μνήμη του τα άλμπουμ "Word of Mouth" και "Low" αντίστοιχα.

'Lv'  for bbr