Οι 30milliAmpere απαντούν στο bbr InQuiry. Διαβάστε όλα όσα μας ανέφερε ο κιθαρίστας και συνιδρυτής της Αθηναϊκής μπάντας Γιώργος Βογιατζάκης στην καθιερωμένη μας ...ανάκριση!
Πως δημιουργήθηκαν οι 30milliAmpere;
Πριν από 5 περίπου χρόνια είπαμε ο Γιάννης Πίκος (που είναι στα ντραμς), ένας ακόμη κιθαρίστας (που δεν είναι πια στο γκρουπ) κι εγώ, ο Γιώργος Βογιατζάκης (που παίζω κιθάρα) να στήσουμε ένα σχήμα για να δουλέψουμε διάφορες νέες ιδέες και το κάναμε χωρίς πολλά-πολλά. Μπήκε στο κόλπο και ο Νίκος ο Κανδύλας με το μπάσο του και μετά από διάφορες δοκιμές –κυρίως στα φωνητικά- βρεθήκαμε εδώ που είμαστε, οι προαναφερόμενοι, συν τον Κώστα Μαυρουδή στα φωνητικά.
Αλήθεια γιατί 30milliAmpere;
30milliAmpere είναι η οριακή τιμή της έντασης του ρεύματος που αν περάσει από το σώμα μας η ύπαρξή μας τελειώνει. Τώρα, αν το πας παραπέρα, συνδύασε τον ηλεκτρικό ήχο, την ένταση που θέλουμε να μεταδώσουμε με τη μουσική μας και καταλαβαίνεις που το πάμε… Παρόλα αυτά, δεν είναι παρά ένα όνομα.
Ποιες είναι οι επιρροές σας;
Επειδή μεταξύ μας έχουμε διαφορετικά ακούσματα, ας μιλήσουμε για τις κοινές: Είναι το blues-rock του Jack White και των Black Keys. Είναι η stoner και οι Black Sabbath. Μέσα σε όλα αυτά βάλε δόσεις από κλασική ροκ, ψυχεδέλεια και από καινούργια πράγματα που ξεπετάγονται: Royal Blood, Arctic Monkeys κι ό,τι χωράει ο νους σου… Αλλά, ξέρεις, όλα αυτά μπλέκουν μεταξύ τους περισσότερο θεωρητικά. Όταν φτιάχνονται οι ιδέες μας όλα αυτά είναι απ’ έξω. Αλλά προφανώς σκάνε και μύτη από την πίσω πόρτα…
Δεν είναι εύκολο να περιγράψουμε οι ίδιοι την μουσική μας. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι είναι ένα καλοχωνεμένο μείγμα επιρροών (μπορεί και ετερόκλιτων), αλλά σίγουρα με τίμια πρόθεση να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας. Δεν θέλουμε να αντιγράψουμε κάτι, ούτε να μοιάσουμε σε κάτι. Ως προς τους στίχους τώρα, δες, όλα στρέφονται γύρω από συγκεκριμένα θέματα: το άλλο φύλο, την αδικία, την προδοσία, τον θάνατο. Είτε μιλάμε για ροκ στιχουργική, είτε για ποίηση σε ανώτατα επίπεδα… Το θέμα κάθε τραγουδιού πάντως σε εμάς, για να έρθουμε στα δικά μας, ξεπηδάει από την μουσική. Την ένταση, τον ρυθμό, τη μελωδία της. Η αίσθηση που μας δημιουργείται ορίζει κάθε φορά και την θεματολογία. Αλλά έχει να κάνει και με την έμπνευση πάνω από όλα του Γιάννη, που γράφει τους στίχους.
Υπάρχει κάποιο τραγούδι ή κάποιο album που θα θέλατε να είχατε γράψει;
Εδώ θα σφαχτούμε κυριολεκτικά μεταξύ μας! Αν το πάρω πάνω μου, θα πέσουν να με φάνε. Θα σε πάω σε δίσκους του Miles Davis χωρίς ή με τιτανομέγιστους κιθαρίστες όπως ο Mc Laughlin ή ο Stern… αλλά, πάλι, ντρέπομαι και που τα αναφέρω! Μοιάζει σαν να τολμώ να φαντάζομαι ότι θα μπορούσα να είχα φτάσει σε αυτό το επίπεδο! Γράψε λάθος! Θα απαντήσω με το σκεπτικό των δίσκων που έχουν λιώσει στα πικ-απ μας (η λίστα επιχειρεί να πιάσει τα γούστα όλων από το γκρουπ) : Beggar’s Banquet- Stones, Dark Side of the Moon, Machine Head, London Calling. Και κομμάτια όπως: Ball and biscuit –the White Stripes, All or Nothing – Whitesnake, Sometimes I Feel Like Screaming –Deep Purple, Drifter –Iron Maiden. Αλλά κόψε με, γιατί η λίστα δεν τελειώνει!
Αυτό τον καιρό τι ακούγεται απο τα ακουστικά σας;
Καινούργια πράγματα κυρίως. Το νέο άλμπουμ των KollektivA –«Σύρματα» -που καίει! Των Clutch το La curandera. Blue and Lonesome. Κι άλλα πολλά… από διάφορα είδη.
Ποιο αγαπημένο σας συγκρότημα σας έχει απογοητεύσει στην πορεία του χρόνου;
Όλοι οι καλλιτέχνες αγαπιούνται και από τις αποτυχίες τους. Κι έχουν δικαίωμα να αποτυγχάνουν, δηλαδή να μην παράγουν κάποιες στιγμές της καριέρας τους έργο εφάμιλλο με αυτό που τους έφερε στην κορυφή της εκτίμησής μας. Αλλά είναι άδικο να τους γυρνάμε την πλάτη. Κι οι αποτυχίες, και οι –ας το πούμε- «απογοητευτικές στιγμές τους» είναι μέρος του έργου τους. Δεν υπάρχει σπουδαίος καλλιτέχνης με διάρκεια που να μην έκανε πατάτα. Κι ίσως γι’ αυτό να είναι σπουδαίος.
Ωραία ερώτηση που κατά καιρούς έχει πέσει στο τραπέζι και μάλιστα με αυτό ακριβώς το σκεπτικό, αλλά δεν καταλήξαμε κάπου. Αυτό ωστόσο που έχουμε επιχειρήσει να πειράξουμε –αν και δεν είμαι σίγουρος ότι είναι σε εντελώς διαφορετικό χώρο- είναι το Day Tripper των Beatles.
Πως βλέπετε τα πράγματα στην ελληνική σκηνή;
Οι νέες γενιές μουσικών έχουν γνώσεις και όρεξη. Προσέχουν περισσότερο την παραγωγή και οργανώνονται. Συμμετέχουν σε κοινές εμφανίσεις, βγαίνουν στο εξωτερικό χωρίς να μασάνε. Βοηθάει σε όλα αυτά η εύκολη πρόσβαση στις πληροφορίες, η προσαρμοστικότητα που διαθέτουν. Γίνονται πράγματα σε πολλά και διαφορετικά είδη. Στην electronica, στο hip-hop, στο σκληρό ήχο. Τι να πεις δηλαδή για τους Villagers of Ioannina City! Όμως δεν έχουν την συμπαράσταση από τα ΜΜΕ για να φτάσει η φωνή τους παραέξω. Δυστυχώς. Παλεύουν μόνοι τους από εδώ και από εκεί. Και δεν μιλάω να τους παίξουν για να κάνουν χιτ! Για να φτιάξουν το κοινό τους. Τίποτε άλλο.
Ποια είναι η γνώμη σας για το free downloading; Βοηθάει ή όχι μια μπάντα;
Μεγάλη κουβέντα. Γιατί θα πρέπει να κάνουμε συγκρίσεις με άλλες εποχές. Αλλά όλες οι εποχές έχουν τα καλά και τα κακά τους. Κανονικά ο καλλιτέχνης θα έπρεπε να αμείβεται για το προϊόν που διαθέτει. Και πίσω από αυτό το προϊόν είναι πολλοί άνθρωποι που έχουν δουλέψει επίσης: φωτογράφοι, γραφίστες, ηχολήπτες κ.α. Άρα είναι σαν να λες –εύκολα, μάλιστα- ότι «δεν τρέχει τίποτα παιδιά, στην εποχή μας κάντε το τσάμπα»! Από την άλλη, αν πας να το χρεώσεις -και δεν έχεις μια σχετική φήμη- το πιο πιθανό είναι να μην σε ακούσει ούτε η μάνα σου. Οπότε τι; Νομίζω όμως τελικά ότι τσάμπα το συζητάμε. Οι τεχνολογικές εξελίξεις μας ορίζουν τον δρόμο. Καλώς ή κακώς. Με το free downloading (με οτιδήποτε τσάμπα δηλαδή) θα σε ακούσει ο άλλος πιο εύκολα, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι θα το εκτιμήσει κιόλας. Ότι θα του δώσει την πρέπουσα προσοχή και αξία. Γρήγορα θα καταναλώσει και το επόμενο. Και το μεθεπόμενο. Προϊόντα fast food δηλαδή….
Στην παραγωγή μας βοήθησε ο Γιώργος Θεοφάνους από τους KollectivA. Εκείνος ανέλαβε και τη μίξη και το mastering. Ήταν από την αρχή σημαντικό για εμάς να γίνει το άλμπουμ και με έναν άνθρωπο που θα καταλάβαινε που το πάμε για να μας βοηθήσει ουσιαστικά, αναδεικνύοντας τα σημαντικότερα στοιχεία της μουσικής και της προσωπικότητάς μας. Ως προς τα 10 κομμάτια του άλμπουμ, τώρα, αυτά γράφτηκαν και ολοκληρώθηκαν σε μια διάρκεια 2-3 χρόνων. Κι η όλη φάση ήταν η σημαντικότερη που έχουμε ζήσει μεμονωμένα σαν μουσικοί και ζούμε για να επαναληφθεί. Κουβέντες, καβγάδες, δοκιμές, ξενύχτια, αβεβαιότητες…
Τόσο θετική που δυσκολευόμαστε να το πιστέψουμε. Η πρόθεσή μας δεν ήταν άλλη από το να βγει ένα αποτέλεσμα που να μας αγγίζει και να μας χαρακτηρίζει. Που να είναι ειλικρινές και που δεν θα «προσπαθεί» να ενταχθεί σε κάποιο ρεύμα για να γίνει ίσως ευκολότερα αποδεκτό. Ωστόσο, οι προθέσεις σου δεν αρκούν! Περιμένεις πως θα δεχθούν και οι άλλοι, αποστασιοποιημένα, και το περιεχόμενο. Τα reviews, λοιπόν, τα «σπάνε»! Κι ο κόσμος, που τώρα μας μαθαίνει, έχει τα καλύτερα. Εκτός κι αν τα χειρότερα μας τα κρύβουν!
Ποια είναι τα μελλοντικά σχέδια της μπάντας;
Πριν λίγες μέρες, στις 16 Δεκέμβρη, ήμασταν καλεσμένοι σε ένα live των KollektivA, στο Κύτταρο, μαζί με άλλα 2 γκρουπ: τους 9mm και τους Altera vita κι αυτό ήταν το σημαντικότερο live των 30milliAmpere μέχρι τώρα! Για τον ιστορικό χώρο, για το ότι παίξαμε σε ένα κοινό που δεν μας ήξερε, για την εμφάνισή μας, για τους ανθρώπους πίσω από τους μουσικούς που συμμετείχαν σε αυτό το γεγονός! Στα επόμενα σχέδιά μας είναι η οργάνωση των νέων κομματιών του 2ου άλμπουμ μας, που τα έχουμε μισο-έτοιμα και θέλουν δουλειά ακόμη. Και η οργάνωση ενός live, μαζί με άλλο ένα τουλάχιστον σχήμα, κατά τον Φλεβάρη- Μάρτη. Αν προκύψει κάτι έκτακτο, βέβαια, θα είμαστε μέσα.
Ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο σας. Ο επίλογος δικός σας
Θέλουμε να σας ευχαριστήσουμε θερμά. Και να ξέρετε ότι αυτό που κάνετε είναι σημαντικό γιατί είναι ο μόνος τρόπος που έχουν τα διάφορα σχήματα στην εποχή μας για να ακουστεί η φωνή τους. Τα ραδιόφωνα στα ερτζιανά ακολουθούν πια αποκλειστικά τη λύση των play list, επιλέγοντας τραγούδια που είναι ήδη χιτ. Από εσάς θα ξεπηδήσουν τα σπουδαία. Να έχετε τα αφτιά και τα μάτια σας ανοιχτά. Να έχετε δύναμη, μεγάλη και καλή συνέχεια!
30milliAmpere are:
George Voyatzakis - Guitar
Kostas Mavroudis - Vocals
Yannis Pikos - Drums
Nick Dylas - Bass
Leave A Comment: