O ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ "CHAKRADAR" ΤΣΑΜΗΣ στο BBR InQuiry

Ο one man band, Αλέξανδρος 'Chakradar' Τσάμης, απαντά στο BBR InQuiry. Διαβάστε παρακάτω όσα ενδιαφέροντα μας είπε για τον ίδιο, την νέα του δουλειά και όχι μόνο...

Πως ξεκίνησαν όλα;
Ίσως απο τη Μουσική στο ραδιόφωνο που απο βρέφος μου έβαζε η μητέρα μου να ακούω γιατί με ηρεμούσε. Ίσως απο τρεις γκαζοντενεκεδες και δυο στυλιαρια απο σκεπάρνι στο διπλανό γιαπί που έστω για λίγα λεπτά έγιναν το πρώτο μου drumset στα δώδεκα μου. Ίσως απο τα πολλά ακούσματα και ταξίδια που έκανα σε αυτή την Ηλικία ανακαλύπτοντας (στα κρυφά βεβαία) μουσικά διαμάντια μέσα στην δισκοθήκη του μεγάλου μου αδελφού με τον αγνό τρόπο που μόνο ένα παιδί μπορεί να πρωτογνωρίσει. Ίσως και απο όλα αυτά μαζί. Πάντως στα 14-15 μου, αγόρασα με δικά μου έξοδα το πρώτο μου drumset και θυμάμαι οτι απο την χαρά μου δεν μπορούσα να κοιμηθώ τα βράδια για πολύ καιρό. Στα 16 και αφού έχασα τον πάτερα μου ξεκίνησα δουλειά σε νυχτερινό μαγαζί και ταυτόχρονα να παίζω σε εφηβικές μπάντες της γειτονιάς.

Μέτα απο χρόνια φυσικά αποφάσισα να φτιάξω το δικό μου στούντιο και να γράψω τις δικές μου μουσικές. Με ενδιέφερε πάντα Η πολυρυθμία και ο συνδυασμός απο παραδοσιακές φόρμες. Να παντρεύω τα διάφορα στυλ σαν να ήταν φτιαγμένα μαζί απο την αρχή. Θεωρώ οτι πολλές φορές το πιο παλιό είναι ταυτόχρονα και το πιο σύγχρονο. Δεν υπάρχει πριν και μετά στην μουσική. Όλα συμβαίνουν τώρα. Ταυτόχρονα. Το σύμπαν το ιδιο άλλωστε είναι απείρως πολυρυθμικό.

Ποιες είναι οι επιρροές σου;
Είχα την τύχη απο μικρό παιδί να ακούσω πολλές και διαφορετικές μουσικές και καλλιτέχνες απο τον χώρο της Κλασσικής, Tzaz, Rock, Funk,Soul ,Reggae και πολλά άλλα είδη. Είναι πάρα πολλά για να τα κατονομάσω όλα εδώ. Άλλα με επηρέασαν λιγότερο και άλλα περισσότερο.

Πως θα περιέγραφες την μουσική σου, σε τι αναφέρονται οι στίχοι σου και απο τι εμπνέεσαι;
Ξεκίνησα να γράφω στίχους και μουσική πειραματιζόμενος με παραδοσιακές φόρμες και πολυεπίπεδα πολυρυθμικά και μελωδικά μοντέλα ανάπτυξης ενός θέματος που είναι ακόμα κάτι το πρωτόγνωρο και σπάνιο να το ακούσεις στο διεθνές μουσικό περιβάλλον. Άλλωστε δέν είναι τυχαίο που παίζω όλα σχεδόν τα όργανα γράφω τους στίχους αλλά και τραγουδάω την δική μου μουσική. Το πρώτο κομμάτι που έγραψα με στίχο πολιτικοκοινωνικού περιεχομένου είναι το "BOOSTY" (μπούστυ..... εκ του προέδρου Μπους) και μιλάει για την μεγάλη σκηνοθετημένη απάτη των δίδυμων πύργων και γενικότερα για την διεθνή τρομοκρατία και δικτατορία των δυνατών ενάντια στο ανθρώπινο είδος. Εκεί ήταν και η στροφή μου στον πολιτικοκοινωνικό στίχο. Μετά ακολούθησαν το "SPARTACUS" και το "LAMOGISTAN" και ετοιμάζω και άλλα δυο όπως το "Ο Γυος του μάγκα" που πιθανότατα θα τα δημοσιεύσω λίγες ημέρες μετά το νέο Έτος.

Το "THE PERFECT ROLLING CYCLE" είναι μια προσευχή στην φύση και το έγραψα επηρεασμένος απο την μεγάλη οικολογική καταστροφή απο τις φωτιές στην Πελοπόννησο και την Νότια Εύβοια. Το "IONATHAN" είναι η ανάγκη του ανθρώπου να πετάξει ελεύθερος μακρυά απο τα δεσμά της κοινωνίας. Το "FONIKON" είναι πάντρεμα πολυφωνικού Ηπειρώτικου με Μαλινέζικο Μπάλαφον και αφρικάνικο ρυθμό στο νταούλι. Το "THELO NA XOREPSO" είναι ένας ύμνος στον έρωτα και στην γυναίκα. Πάντρεμα Μακεδονίτικου, Κέλτικου και Αφρικάνικου. Ζητώ συγνώμη για τους τίτλους στα Greeklish αλλά έτσι είναι καταχωρημένα τα τραγούδια μου στην βιβλιοθήκη του κογκρέσου και έτσι πρέπει να τα αναφέρω. Πιστεύω οτι ο Καλλιτέχνης και η τέχνη του πρέπει και οφείλει να αφυπνίζει να δίνει κουράγιο και να φωτίζει τον δρόμο ιδιαίτερα στους σκοτεινούς καιρούς που ζούμε. Αν δεν το κάνει μάλλον συμβιβασμένος και ξεπουλημένος είναι.

Ποιο τραγούδι και ποιο album θα ήθελες να είχες γράψει;
Δεν έχω τέτοιους ΄"Ευσεβείς" πόθους. Αισθάνομαι άνετα "φορώντας τα δικά μου ρούχα". Φυσικά υπάρχουν πολλοί Καλλιτέχνες και συγκροτήματα που θαυμάζω και θεωρώ το έργο τους διαχρονικό και μεγάλης αξίας. Αυτό που θα ήθελα πάνω απο όλα είναι να προχωρήσω αυτό που ξεκίνησα όσο πιο πολύ γίνεται. Να το φτάσω μέχρι εκεί που δεν πάει άλλο αν είναι εφικτό.

Ποιο αγαπημένο σου συγκρότημα σε έχει απογοητεύσει στην πορεία του χρόνου;
Με απογοητεύουν τα "εταιρικά κατασκευάσματα" παντός είδους. Καλλιτέχνες και σχήματα δηλαδή που δεν είναι αυθύπαρκτα αλλά τα έφτιαξε μια εταιρεία για να "καλύψει ένα κενό" στην αγορά. Μισώ το προκάτ γενικά και είμαι οπαδός του αυθόρμητου και του γνήσιου.

Με ποιόν καλλιτέχνη θα ήθελες να συνεργαστείς;
Zakir hussain, Bill Lashwell, Andrian beliew. Robert Freep, απο τους ζωντανούς τουλάχιστον.

Ποια είναι η καλύτερη συναυλιακή σου εμπειρία;
Απο τα καλύτερα λάιβ που έχω κάνει πρόσφατα είναι αυτό στο Άργος Ορεστικό κοντά στην Καστοριά στον Τρυποκάρυδο οπου ήταν υπέροχα. Και άλλα όμως όπως πρόπερσι στην πλατεία της χώρας της Αμοργού. Έξω απο τον "'Ήλιο" ένα μικρό καφενεδάκι. Όταν ενώνονται οι ψυχές κάτω απο ένα ρυθμό, κάτω απο ένα τραγούδι αυτό είναι και η μεγαλύτερη ανταμοιβή για τον καλλιτέχνη.

Πόσο δύσκολο είναι για εσένα να επιβιώσεις στον χώρο; Ποιες είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζεις;
Ναι είναι πολύ δύσκολο να επιβιώσεις σήμερα και μάλιστα όταν έχεις αποφασίσει να κρατάς και μια ποιότητα στην ζωή και στην τέχνη σου. Ο δικός μας κλάδος αντιμετωπίζει την κρίση εδώ και 9 περίπου χρόνια ίσως και παραπάνω. Βλέπεις η τέχνη περισσεύει όταν δεν έχεις τα προς το ζην και συνήθως είναι αυτό που κόβεις σαν έξοδο πριν απο όλα. Βέβαια για λίγο , μέχρι να ανακαλύψεις οτι είναι πολύ πιο απαραίτητη απο ότι φανταζόσουνα. Είναι ψυχοθεραπεία και ασπίδα ενάντια στον πόνο. Όταν δε κάνεις και κάτι καινούργιο και μακρυά απο τετριμμένα και εμπορικά μονοπάτια αυτό τα κάνει όλα πολύ πιο δυσκολότερα. Επέλεξα και ένα δύσκολο δρόμο μακρυά απο κυκλώματα και βρώμικες σχέσεις. Αν δεν το έκανα όμως αυτό θα έχανα την αγνή σχέση με την τέχνη μου και θα γινόμουν κι εγώ κατασκεύασμα και δεν υπάρχει μεγαλύτερη καταδίκη για εμένα. Θα ήταν σαν να ακυρώνω ότι έκανα μέχρι τώρα.

Πως βλέπεις τα πράγματα στην ελληνική σκηνή;
Η Ελληνική όπως και η διεθνής σκηνή έχει τελματώσει τα τελευταία χρόνια σε αναμασήματα του ίδιου έργου. Ενώ υπάρχουν πολλά και πολύ καλά νέα σχήματα και καλλιτέχνες με καινοτόμες προτάσεις και αισθητική. Η διεθνής δισκογραφία αρνείται συστηματικά να πάρει ρίσκα για κάτι καινούργιο.Υπάρχει δε μια τάση εξαφάνισης της παράδοσης είτε γιατί την κάνουμε μουσιακό έκθεμα χωρίς να την εξελίσσουμε και να την 'Μπολιάζουμε" με νέα στοιχεία είτε και γιατί οι πολυεθνικές προτιμούν να κατασκευάζουν ένα υπερπροϊόν και να το πουλάνε σε όλες τις χώρες το ίδιο. Η ποικιλότητα βλέπεις είναι ασύμφορη για αυτούς. Θέλουνε να ομογενοποιήσουνε τα πάντα.

Είσαι υπέρ ή κατά του free downloading;
Είμαι υπέρ της αυτοδιαχείρισης των καλλιτεχνών και του έργου τους. Μακρυά απο εταιρείες και μεσάζοντες. Θεωρώ οτι ο καλλιτέχνης πρέπει να βρίσκεται σε άμεση επαφή με το κοινό του και όχι αφ'Υψηλού και απο απόσταση. Σε αυτό έχει βοηθήσει πολύ το Ίντερνετ αν και συχνά χάνεσαι μέσα στην υπερπληθώρα των πληροφοριών. Σε αυτά τα πλαίσια είμαι υπέρ του free downloading. Να επισημάνω βέβαια οτι ουσιαστικά τίποτε δεν είναι free. Το youtube για παράδειγμα κερδίζει χρήματα κάθε φορά που δημοσιοποιούμε ή βλέπουμε ένα βίντεο. Ο καλλιτέχνης όχι.

Πες μας δυο λόγια για τη νέα σου δουλειά.
Ονομάζεται "FRAGMENTS OF KNOWLEDGE" (Θραύσματα γνώσης) είναι ακόμα σε εξέλιξη βέβαια αλλά διατίθεται ήδη μόνο για ψηφιακή πώληση στο

http://www.reverbnation.com/store/artist_335000 είτε ως μεμονωμένα τραγούδια είτε ολόκληρο το άλμπουμ. Απομένουν ακόμα τρία κομμάτια για να συμπληρωθεί τα οποία σύντομα θα τα ηχογραφήσω και θα τα ανεβάσω για να κλείσει ο κύκλος.

Είναι πρωτότυπη και πέρα απο τετριμμένα ακούσματα δουλειά και ήδη έχω λάβει πολλά "Εύσημα" απο γνώστες του χώρου απο την Ελλάδα αλλά και απο το εξωτερικό. Έχει κομμάτια που μιλάνε για τον έρωτα και την ζωή, τις υπαρξιακές αναζητήσεις αλλά και για τον σημερινό παγκόσμιο μεσαίωνα που μας επέβαλαν τα κέντρα οικονομικής εξουσίας όπως και για τον άνθρωπο που στέκεται και πολεμάει ενάντια σε αυτό και αρνείται να σκύψει το κεφάλι και να παραδώσει τα όπλα. Είναι κομμάτι απο την ψυχή μου κυριολεκτικά χωρίς κανένα συμβιβασμό.

Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Θα συνεχίσω προς νέες αναζητήσεις και να εξελίσσω αυτό που άρχισα. Η μουσική είναι μια θάλασσα χωρίς σύνορα. Ένας χώρος που η ψυχή η καρδιά και το πνεύμα πετάει απελευθερωμένο απο την βαρυτική έλξη της καθημερινότητας. Το σακίδιο με τα εφόδια στον ώμο λοιπόν και προς άγνωστο προορισμό. Ταξιδευτής στην τέχνη μου. Ουτοπικό; δεν νομίζω καθόλου. Στάση ζωής; ΣΙΓΟΥΡΑ ΝΑΙ !