Michael Hutchence: Η φωνή των INXS

Michael Hutchence, ο αινιγματικός τραγουδιστής, τραγουδοποιός και συνιδρυτής των INXS που πίσω απο την ενέργεια που έβγαζε στη σκηνή έκρυβε μια βαθιά μελαγχολία. Έγινε σύμβολο του σεξ, έπαιξε σε αρκετές ταινίες συμπεριλαμβανομένων των "Dogs in Space"(1986), "Frankenstein Unbound" (1990) και "Limp" (1997) και δεν ήταν λίγοι αυτοί που έβλεπαν στο πρόσωπό του μια μοντέρνα εκδοχή του Jim Morrison των εμβληματικών Doors.

Οι φίλοι του ορκίζονται πως παρά την εντυπωσιακή εμφάνιση και τη ζωηράδα του, στην προσωπική του ζωή ήταν ευαίσθητος, συναισθηματικός, σεμνός και ντροπαλός.

Βρέθηκε κρεμασμένος στο δωμάτιο του ξενοδοχείου που έμενε στις 22 Νοεμβρίου 1997 στα 37 του χρόνια, με τον μυστηριώδη θάνατό του να απασχολεί ακόμα και σήμερα αρκετούς, οι οποίοι κάνουν λόγο για δολοφονία ή ακόμα και για αυτοτραυματισμό κατά τη διάρκεια σεξουαλικού παιχνιδιού.

O Michael Kelland John Hutchence γεννήθηκε στις 22 Ιανουαρίου του 1960 στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας. Σε ηλικία 4 ετών εγκαταστάθηκε με τους γονείς του και την μεγαλύτερη ετεροθαλή αδελφή του στο Brisbane όπου η οικογένεια απέκτησε το νεότερο μέλος της τον Rhett. Στη συνέχεια μετακόμισαν στο Χονγκ Κονγκ  μένοντας εκεί για αρκετά χρόνια με τον Michael Hutchence να θυμάται πως ήταν μια περίοδος γεμάτη πάρτι και καλή μουσική, κυρίως σόουλ, όπως James Brown, Burt Bacharach κ.ά. Εκεί μάλιστα ήθελε να ασχοληθεί επαγγελματικά με την κολύμβηση, αλλά ένας σοβαρός τραυματισμός στον ώμο απέτρεψε την πραγματοποίηση του ονείρου του, αλλά τον ώθησε να ασχοληθεί με την ποίηση. Το ενδιαφέρον του για την ποίηση μεγάλωνε όλο και πιο πολύ και πριν αρχίσει να παρακολουθεί μαθήματα στο σχολείο King George V School εκτέλεσε και το πρώτο του τραγούδι σε ένα τοπικό μαγαζί παιχνιδιών.

Όταν έκλεισε τα 12 του χρόνια η οικογένεια Hutchence επέστρεψε στην Αυστραλία όπου και εγκαταστάθηκε στο προάστιο του Σίδνεϊ, Ντέιβιντσον. Η διαφορετικότητα της κουλτούρας των δύο χωρών έγινε άμεσα αντιληπτή απο τον νεαρό Michael. Την πρώτη ημέρα στο Davidson High School του επιτέθηκαν πέντε συμμαθητές του με φρούτα και ότι άλλο έβρισκαν μπροστά τους μέχρι που επενέβη ο μετέπειτα κιμπορντίστας των INXS, Andrew Farris, για να δώσει τέλος στο δυσάρεστο αυτό περιστατικό και να γίνουν στη συνέχεια πολύ καλοί φίλοι, φιλία που διήρκεσε για μια ολόκληρη ζωή.

Οι δυο τους περνούσαν πολλές ώρες σε γκαράζ τραγουδώντας μαζί με τα αδέλφια του Farriss μέχρι που ο τελευταίος έριξε την ιδέα του σχηματισμού ενός συγκροτήματος πείθοντας τον Hutchence να συμμετέχει. Το συγκρότημα ονομάστηκε Doctor Dolphin και σε αυτό συμμετείχαν επίσης, δυο συμμαθητές των Hutchence και Farriss, οι Kent Kerny και Neil Sander καθώς και οι Garry Beerss και Geoff Kennelly, μαθητές απο κοντινό σχολείο.

Οι γονείς του χώρισαν το 1975 και η ιρλανδέζικης καταγωγής μητέρα του αποφάσισε να αναζητήσει δουλειά ως make up artist στο Χόλιγουντ παίρνοντας μαζί της τον δεκαπεντάχρονο τότε γιο της και την ετεροθαλή αδελφή του. Σύντομα, ο Hutchence θα επιστρέψει ξανά στο Σίδνεϊ μαζί με την μητέρα του και το 1977 μια νέα μπάντα θα γεννηθεί υπο το όνομα The Farriss Brothers.

Οι Farriss Brothers σχηματίστηκαν απο τους αδελφούς Farriss με τον Tim στην κιθάρα, τον Andrew στα πλήκτρα και τον Jon στα τύμπανα, ενώ πολύ γρήγορα ο Andrew θα φέρει στο συγκρότημα τους Hutchence για τα χρέη τραγουδιστή και Beers για το μπάσο και αντίστοιχα ο Tim έφερε τον Kirk Pengilly για την θέση του κιθαρίστα και σαξοφωνίστα. Το συγκρότημα παίζοντας δικές του συνθέσεις θα κάνει την πρώτη του εμφάνιση τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς (1977) στο Whale Beach, 40 χλμ βόρεια του Σίδνεϊ, ενώ λίγο μετά έπαιζε το κομμάτι "We Are the Vegetables" ως The Vegetables.

Γρήγορα κίνησαν το ενδιαφέρον του μάνατζερ των Midnight Oil που τους πήρε support για την αυστραλιανή περιοδεία τους, ενώ λίγο αργότερα γνώρισαν τον Chris Murphy, τον άνθρωπο που ήταν ο μάνατζέρ τους για τα επόμενα δεκαέξι χρόνια, πείθοντάς τους να αλλάξουν το όνομά τους σε INXS και να υπογράψουν συμβόλαιο με την ανεξάρτητη Delux.

Η πρώτη τους εμφάνιση ως INXS πραγματοποιήθηκε την 1η Σεπτεμβρίου του 1979 στο ξενοδοχείο Oceanview Hotel στο Toukley και τον Μάιο του 1980 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους single με τίτλο "Simple Simon" / "We Are the Vegetables" για να ακολουθήσει την ίδια χρονιά το ομώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ τους, με το κομμάτι "Just Keep Walking" να ανεβαίνει στις 40 πρώτες  θέσεις των Αυστραλιανών charts.

Στην μουσική των INXS ήδη διαφαίνεται το μουσικό τους ιδίωμα, ένα σύμπλεγμα από κιθαριστικούς ροκ ήχους με εμβόλιμα μαύρα και λευκά σόουλ στοιχεία. Πάνω από όλα όμως αρχίζει να ξεχωρίζει ο Michael Hutchence ο οποίος συμμετέχει μαζί με τον Andrew Farriss στη σύνθεση σχεδόν όλων των τραγουδιών των INXS, και που θα γινόταν σύντομα το σήμα κατατεθέν του συγκροτήματος.

Το 1981 κυκλοφορούν με παραγωγή του Richard Clapton τον δεύτερο δίσκο τους, με τίτλο "Underneath the Colours" τα τραγούδια του οποίου σύμφωνα με τον Hutchence γράφτηκαν σε μόλις 4 ημέρες. Λίγο μετά την ηχογράφηση του άλμπουμ τα μέλη του συγκροτήματος άρχισαν να ασχολούνται και με άλλα projects. Ο frontman ο οποίος έχει αρχίσει ήδη να τραβάει τα βλέμματα των γυναικών με τη σεξιστική παρουσία του και την τύπου Morrison - Jagger συμπεριφορά του, ηχογράφησε το πρώτο του προσωπικό single, το "Speed Kills", που κυκλοφόρησε μέσω της WEA στις αρχές του 1982, γραμμένο απο τον  Don Walker των Cold Chise  για το soundtrack της ταινίας Freedom (1982).

Η κριτική αναγνώριση στις ΗΠΑ ήρθε με το τρίτο άλμπουμ τους, με τίτλο "Shabooh Shoobah" (Νο 5 στην Αυστραλία), που σύμφωνα με το Billboard, έχει κλασικό μεταπάνκ ήχο, μερικές φορές πολύ κοντά στους Cars, ενώ δεν παύει να θυμίζει και τον εμπορικό Peter Gabriel. Το "Swing" που έπεται ­το 1984 με την επιτυχία "Original sin"­ είναι αυτό που τους τοποθετεί για τα καλά στα παγκόσμια μουσικά δρώμενα. Με την πολύ καλή εμφάνισή τους στο Live Aid το 1985 και το άλμπουμ "Listen Like Thieves" καταξιώθηκαν καλλιτεχνικά και εμπορικά με επιτυχίες όπως τα "What You Need" και "Kiss The Dirt".

Στις 19 Μαΐου του 1984 , οι INXS κέρδισαν επτά βραβεία στη τελετή απονομής των βραβείων "Countdown Music and Video Awards", συμπεριλαμβανομένου του βραβείου για τον "Καλύτερο συνθέτη" που απονεμήθηκε στους Hutchence και Andrew, αλλά και  το βραβείο του "Πιο δημοφιλή άντρα" που απονεμήθηκε στον Hutchence.

Ακολουθεί το άλμπουμ "Kick", ένας συνδυασμός έντονων κιθαριστικών riff με την πότε μελωδική, πότε χορευτική διάθεσή τους και τα τραγούδια "Need You Tonight", "New Sensation", "Devil Inside" και "Never Tear Us Apart" να συμβάλλουν στην τεράστια αποδοχή της μπάντας από το κοινό, με τις παραγγελίες του άλμπουμ να φθάνουν μόνο στις ΗΠΑ το ένα εκατομμύριο πριν καν κυκλοφορήσει.

Έγινε Νο 1 στην Αυστραλία, No. 3 στο Billboard 200, Νο. 9 στο Ηνωμένο Βασίλειο και Νο. 15 στην Αυστρία, ενώ τον Σεπτέμβριο του 1988, η μπάντα σάρωσε τα MTV Video Music Awards, με τα βίντεο των "Need You Tonight" και "Mediate" (που επαναλάμβανε τη μορφή του βίντεο κλιπ του Bob Dylan για το τραγούδι του "Subterranean Homesick Blues") κερδίζοντας σε πέντε κατηγορίες.  Παράλληλα ο Hutchence συμμετέχει στα φωνητικά για το άλμπουμ του Richard Clapton, με τίτλο "Glory Road", σε παραγωγή του Jon Farriss.

Την προηγούμενη χρονιά ο Hutchence έκανε και το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο με την ταινία "Dogs in Space" του Richard Lowenstein. παίζοντας τον κεντρικό ανδρικό ήρωα. Μετά την εξαντλητική και πολύ επιτυχημένη περιοδεία για την προώθηση του "Kick", το συγκρότημα έκανε ένα διάλειμμα ενός έτους κι έτσι τα μέλη μπόρεσαν να ασχοληθούν και με άλλες δραστηριότητες. Ο Michael Hutchence δημιούργησε τους Max Q μαζί με τον Αυστραλό Ollie Olsen για ένα και μόνο άλμπουμ. Αρκετά χρόνια μετά την κυκλοφορία του το άλμπουμ αυτό μπορεί άνετα να χαρακτηρισθεί ένα καλλιτεχνικό άλλοθι που βρίθει από βαθιά ουμανιστικές ανησυχίες και παρουσιάζει έναν κλειστοφοβικό κόσμο που όμοιό του δύσκολα συναντάμε στον χώρο.

Εκείνο το διάστημα ο Hutchence είχε σχέση με την επίσης πολύ διάσημη εκείνο το διάστημα Kylie Minogue. Η επιτυχημένη πορεία των INXS συνεχίζεται με την ίδια ακριβώς συνταγή και στον δίσκο του 1990 "Χ" (από όπου και το «προφητικό» "Suicide blonde" το οποίο έγραψε για την Minogue), που τους οδηγεί στο εμπορικό τους ναδίρ.

Το 1991 ο Hutchence κερδίζει το "Best International Artist" στα BRIT Awards με τους INXS να κερδίζουν το αντίστοιχο βραβείο για συγκρότημα. Στα τέλη της χρονιάς χωρίζει με την Minogue και στη ζωή του μπαίνει το μοντέλο Helena Christensen την οποία γνώρισε μέσω του γνωστού φωτογράφου Herb Ritts. Θα μείνουν μαζί για τέσσερα χρόνια μέχρι που θα φωτογραφηθεί στην Αγγλία με την σύζυγο του τραγουδιστή των Boomtown Rats, Bob Geldof,  Paula Yates, η οποία ήταν παρουσιάστρια της δημοφιλής βρετανικής εκπομπής "Tube", με την οποία δημιούργησαν μακροχρόνια σχέση.

Τον Αύγουστο του 1992 οι INXS κυκλοφορούν το άλμπουμ "Welcome to Wherever You Are", χωρίς ωστόσο να το συνοδεύει ανάλογη περιοδεία. Έλαβε καλή κρητική και αγαπήθηκε από το κοινό, ενώ έφτασε στο Νο 1 στο Ηνωμένο Βασίλειο και στη Σουηδία, Νο 2 στην Αυστραλία και την Ελβετία και Νο 3 και στη Νορβηγία. Εντούτοις, δεν είχε την ίδια δημοτικότητα στα charts των ΗΠΑ, φτάνοντας στο No 16.

Στα επόμενα άλμπουμ θα στραφούν σε πιο αντιεμπορικές φόρμες, με αποτέλεσμα η επιτυχία τους να αρχίσει να συρρικνώνεται. Εν τω μεταξύ ένα ατύχημα με το ποδήλατο προκάλεσε στον Hutchence απώλεια της όσφρησης και μερική απώλεια της γεύσης με αποτέλεσμα να χρειαστούν περισσότερες απο δύο εβδομάδες για την πλήρη ανάρρωσή του σε νοσοκομείο της Κοπεγχάγης. Αυτό συντέλεσε σε αυξημένη επιθετικότητα και παροδική κατάθλιψη. Τα υπόλοιπα μέλη των INXS αναφέρουν πως το 1993 κατα την διάρκεια των ηχογραφήσεων του "Full Moon, Dirty Hearts" ο τραγουδιστής ήταν πολύ οξύθυμος, διαπληκτιζόταν συχνά με τους υπόλοιπους και απειλούσε με αυτοκτονία.

Το "Full Moon, Dirty Hearts" κυκλοφορεί χωρίς όμως να σημειώσει κάποια επιτυχία. Η δημοτικότητα της μπάντας συνεχώς μειώνεται και η πτώση των INXS ήταν τόσο μεγάλη και τόσο γρήγορη που έφθασαν να παίζουν σε χώρους των χιλίων ατόμων με πολλούς απο τους παρευρισκομένους να έχουν κερδίσει τα εισιτήριά τους σε διαγωνισμούς ραδιοφωνικών εκπομπών. Παρά την αδιαφορία του κοινού, οι κριτικοί ισχυρίστηκαν πως το"Full Moon, Dirty Hearts" ήταν το πιο ώριμο άλμπουμ της καριέρας τους.

Το 1997 κυκλοφορεί το τελευταίο άλμπουμ του συγκροτήματος, το "Elegantly Wasted" με την αποδοχή του κόσμου να περιορίζεται ακόμα περισσότερο. Σε όλα αυτά ήρθε να προστεθεί και ο πόλεμος που γινόταν στον Hutchence από τις λαϊκές εφημερίδες όταν το 1995 αποφάσισε να ζήσει με την Paula Yates. Αλκοόλ και ναρκωτικά, ανάμεσα σε άλλες ουσίες έχουν μπει πλέον στη ζωή του, ενώ παράλληλα αποκτά με την Yates την μοναχοκόρη του, Heavenly Hiraani Tiger Lily.

Τα media τον πιέζουν, πολλοί λένε οτι ο Michael περνάει κατάθλιψη από τον ασταμάτητο πόλεμο του Βοb Geldof με τον οποίο η Yates πήρε διαζύγιο επισήμως το 1996. Το συγκρότημα κάνει περιοδεία στο πλαίσιο της προώθησης του νέο τους δίσκου και τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς (1997) ο μουσικός επιστρέφει στο Χόλιγουντ για να ηχογραφήσει υλικό για επερχόμενο προσωπικό του άλμπουμ. Τα προβλήματα όμως δεν έχουν τελειωμό για τον Hutchence ο οποίος εξακολουθεί να μάχεται για την κηδεμονία των κορών της Yates, με συνέπεια η κατάληψη να κερδίζει συνεχώς έδαφος και σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να τον καταλαμβάνει πλήρως.

Στις 21 Νοεμβρίου 1997 πηγαίνει για πρόβα με τους INXS στα ABC Studios και ένα μέλος του συνεργείου της ειδησεογραφικής εκπομπής A Current Affair απαθανάτισε τις τελευταίες αυτές στιγμές του μουσικού μαζί με το αγαπημένο του συγκρότημα και τους καλούς του φίλους σε video το οποίο είναι διαθέσιμο στο τέλος του άρθρου.

Η διαμάχη για τη κηδεμονία είχε πάρει πλέον την νομική οδό και αυτό σήμαινε πως δεν θα επιτρεπόταν στην 16 μηνών κόρη του, Tiger Lily, να ταξιδέψει στην Αυστραλία για να περάσουν μαζί τα Χριστούγεννα. Αυτό ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι σύμφωνα με ειδικούς ερευνητές, ρίχνοντας τον Hutchence ακόμα πιο βαθιά στην κατάθλιψη αναζητώντας διέξοδο σε ναρκωτικά και αλκοόλ.

Το βράδυ δείπνησε με τον πατέρα του ενώ στις 11 περίπου το βράδυ προσκάλεσε στο ξενοδοχείο Ritz-Carlton που διέμενε τις τελευταίες 4 ημέρες στο Σίδνεϊ, ένα φιλικό ζευγάρι που τον συντρόφευε μέχρι τις 5 το πρωί, πίνοντας αλκοόλ και συζητώντας για την κηδεμονία των κορών της Yates.

Το πρωί της επομένης, 22 Νοεμβρίου 1997 ο Hutchence μίλησε στο τηλέφωνο με την Yates ελπίζοντας να πάει στην Αυστραλία με την 16 μηνών Tiger και με δύο απο τις τρεις κόρες της προκειμένου να περάσουν μαζί τα Χριστούγεννα. Όμως πληροφορήθηκε πως η υπόθεση για την επιμέλεια των παιδιών αναβλήθηκε για τις 17 Δεκεμβρίου με αποτέλεσμα να μην μπορέσουν τα παιδιά να ταξιδέψουν. Στη συνέχεια επικοινώνησε με τον Geldof  με τον οποίο διαπληκτίστηκαν πολύ έντονα

Λίγο αργότερα, στις 11.50 πμ θα βρεθεί απο υπάλληλο του ξενοδοχείου γυμνός και κρεμασμένος με τη ζώνη του πίσω απο την πόρτα του δωματίου 524. Ο θάνατος του 37χρονου μουσικού αποδόθηκε σε αυτοκτονία δι' απαγχονισμού υπο την επήρεια αλκοόλ και ναρκωτικών ουσιών και μέχρι σήμερα
περιβάλλεται απο πέπλο μυστηρίου με πολλά αναπάντητα ερωτήματα και αρκετούς να δηλώνουν δημοσίως πως ο τραγουδιστής δεν έβαλε ο ίδιος τέλος ζωή του. Ένας απο αυτούς είναι και ο αδελφός του ο Rhett ο οποίος ακόμα και σήμερα κάνει λόγο για δολοφονία. Στην συμπλήρωση 10 χρόνων απο τον θάνατο του αδελφού του δήλωσε μάλιστα στο περιοδικό "Woman’s Day" πως επρόκειτο να πάει στο Ανώτατο Δικαστήριο προκειμένου να προσπαθήσει να ανατρέψει την ετυμηγορία της αυτοκτονίας, μιας και δεν θέλει η κόρη του Hutchence, Tiger να μεγαλώσει πιστεύοντας πως ο πατέρας της την άφησε σκόπιμα.

Αρκετά έντονα ακούστηκε και ο ισχυρισμός που ήθελε τον τραγουδιστή να τραυματίστηκε θανάσιμα κατα τη διάρκεια σόλο ερωτικού παιχνιδιού. Οι ισχυρισμοί αυτοί διαδόθηκαν αρχικά απο την Yates η οποία σύμφωνα με τους πρώην ιδιωτικούς αστυνομικούς Mark Smith και Michael Gerondis, ήθελε να μεγαλώσει η κόρη του θανόντος, πιστεύοντας πως ο λόγος που έχασε τον πατέρα της ήταν ένα σεξουαλικό ατύχημα και όχι το γεγονός πως δεν μπορούσε να την δει. Η πιθανότητα αυτοτραυματισμού απορρίφθηκε επίσημα και απο ιατροδικαστική εξέταση.

Στο δωμάτιο του ξενοδοχείου δεν βρέθηκε κάποιο σημείωμα που να αναφέρεται σε αυτοκτονία, βρέθηκαν όμως οι τελευταίοι στίχοι που έμελλε να γραφτούν δια χειρός Hutchence σε ένα κίτρινο σημειωματάριο:

"Wouldn’t be right to take it
Wouldn’t be right laying down,
Sick of the dogs outside my window
That’s right take a look
New plan with a hook
Stuck into me
All the bitterness
Has started showing
Five years no one hears"

Ο προσωπικός του δίσκος κυκλοφόρησε τελικά τον Οκτώβριο του 1999. Δούλευε πάνω σε αυτόν απο το 1995 -ηχογραφώντας τον παράλληλα με τραγούδια για τους INXS- μέχρι και τρεις ημέρες πριν τον θάνατό του. Το τελευταίο τραγούδι που ηχογράφησε είχε τον τίτλο "Possibilities".

Το 2000, τρία χρόνια μετά τον θάνατο του Michael Hutchence φεύγει απο τη ζωή απο υπερβολική δόση και η Paula Yates με τον Geldof να καταφέρνει τελικά να πάρει την κηδεμονία της Tiger Lily και των άλλων της τριών παιδιών τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς.

Στις 18 Ιουνίου 2000, η μητέρα του, Πατρίσια και η αδελφή του Τίνα κυκλοφόρησαν προς τιμήν του το βιβλίο, "Just a Man: The Real Michael Hutchence".

Για την συμπλήρωση 20 χρόνων απο τον θάνατο του Michael Hutchence έχει γυριστεί ένα βιογραφικό ντοκιμαντέρ με τίτλο "Michael Hutchence: The Last Rockstar" που θα κάνει πρεμιέρα σήμερα στους κινηματογράφους. Τα γυρίσματά του έγιναν σε 4 χώρες και διήρκεσαν 2 χρόνια .

'Lv' for bbr