 |
| "Είμαστε της άποψης ότι η μουσική πρέπει να αφυπνίζει τις αισθήσεις και να τονώνει τα συναισθήματα! " |
Οι The Rockin’ Dead με αφορμή την κυκλοφορία του album "Here Comes The Darkness", απαντούν στην καθιερωμένη μας ανάκριση. Διαβάστε παρακάτω όλα όσα μας ανέφεραν οι Αθηναίοι rockers και μάθετε τα πάντα για αυτούς, σε μια συνέντευξη εφ' όλης της ύλης!
Κώστας: Οι The Rockin’ Dead ξεκίνησαν ως ένα μουσικό project. Κάπου στα τέλη του 2012, αποφασίσαμε μαζί με τον με τον Πάνο, να δημιουργήσουμε ένα εναλλασσόμενο μουσικό σχήμα, απαρτιζόμενο από πληθώρα guest μουσικών, διαφορετικών μουσικών καταβολών και επιρροών, που θα συμμετείχαν στη παραγωγή πρωτότυπων τραγουδιών και υλικού.
Κάπως έτσι γράψαμε και κυκλοφορήσαμε το πρώτο single, το City Of Sin, με την συμμετοχή του Κώστα Τουλαντά στα φωνητικά. Στη πορεία διαπιστώσαμε, ότι θέλαμε κάτι παραπάνω. Ο ερχομός της Άννας και του Theo ήρθαν και έδεσαν, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια πάρα πολύ καλή παρέα πάνω από όλα – μια δυνατή ομάδα, με γερές και σταθερές βάσεις ώστε να προχωρήσουμε παραπέρα…
Πως προέκυψε το όνομα;
Ακούμε κατά καιρούς διάφορους διάσημους μουσικούς της ροκ μουσικής σκηνής, να δηλώνουν είτε μέσω συνεντεύξεων είτε μέσω των τραγουδιών τους ότι το rock πέθανε… Δεν ξέρω αν το πιστεύουν πραγματικά ή αν το κάνουν για διαφημιστικούς λόγους και για να προκαλέσουν… Οπότε σκεφτόμασταν ότι αν όντως το Rock έχει πεθάνει, τι στο καλό κάνουμε εμείς που μας αρέσει να ακούμε και να παίζουμε αυτό το είδος μουσικής? Εκείνη την στιγμή συνειδητοποιήσαμε ότι είμαστε οι The Rockin’ Dead! Κάτι σαν τελευταίοι εναπομείναντες…
Ποιες είναι οι επιρροές σας;
Οι επιρροές μας είναι ποικίλες… καθένας μας έχει διαφορετικά ακούσματα και ανήκουμε σε διαφορετικές σχολές. Το καλό όμως είναι ότι όλοι μας, ασχέτως με το πώς ξεκινήσαμε και ποια είναι τα μουσικά μας είδωλα, εξελισσόμαστε διαρκώς, δηλαδή ακούμε καινούργια είδη, νέους καλλιτέχνες… Δεν εμμένουμε κολλημένοι μόνο στο παρελθόν, και αυτό είναι σημαντικό διότι ένας δίσκος δεν αρκεί να έχει μόνο καλές συνθέσεις αλλά πρέπει να πιάνει και το vibe της εποχής…
Συνεπώς αν θες συγκεκριμένα ονόματα, θα σου λέγαμε ότι οι επιρροές μας είναι από Rolling Stones και Guns N Roses, μέχρι BRMC, Marilyn Manson και Greenday…
Η μουσική μας είναι Rock, μοντέρνα και είναι έντονη. Δεν θέλουμε να βάζουμε πιο συγκεκριμένες ταμπέλες… νομίζουμε ότι μπορεί να προσελκύσει κόσμο με διαφορετικά ακούσματα… από metalheads μέχρι και πιο mainstream κοινό…
Είμαστε της άποψης ότι η μουσική πρέπει να αφυπνίζει τις αισθήσεις και να τονώνει τα συναισθήματα! Ένα τραγούδι όταν το ακούει κανείς πρέπει να του δημιουργεί εικόνες – και αυτό συμβαίνει όταν συνδυάζονται σωστά η μουσική, οι στίχοι και η ερμηνεία! Music for the heart and soul…
Οι στίχοι αναφέρονται σε διάφορα θέματα. Έρωτες, πάθη, ανεκπλήρωτα απωθημένα, τον χαμό και την θλίψη, την αφύπνιση… ακόμα δηλαδή και κοινωνικά ζητήματα. Επίσης το She Kicks & Rocks είναι βασισμένο στην νουβέλα LC DLVI του πολύ ταλαντούχου και ανερχόμενου συγγραφέα Γιώργου Μπελαούρη. Έμπνευση μπορεί να αποτελέσουν τα πάντα γύρω μας… αρκεί να έχουμε σε εγρήγορση τις αισθήσεις μας για να τα βιώσουμε έντονα και να μας αφήσουν το στίγμα τους.
Υπάρχει κάποιο τραγούδι ή κάποιο album που θα θέλατε να είχατε γράψει;
Άννα: Tesseract, Altered State.
Κώστας: Το November Rain από Guns N Roses! Από δίσκο, Το Going To Hell από The Pretty Reckless. Εκπληκτικός δίσκος από κάθε άποψη (μουσική, στίχοι, παραγωγή, κλπ.). Η Taylor Momsen είναι φοβερή και έχει έρθει για να μείνει!
Πάνος: I want it all - Queen, Use your Illusion I – GnR
Theo: Το πρώτο κομμάτι που μου έρχεται στο μυαλό είναι το Bohemian Rhapsody των Queen. Κλασικότατο αριστούργημα… ιδιοφυείς μουσικοί και οι τέσσερις. Σαν album θα έλεγα το Journal For Plague Lovers των Manic Street Preachers για όλα αυτά που συμβολίζει και τα κοινωνικά μηνύματα που μεταφέρει. Ένα αποχαιρετιστήριο διαμάντι για τον χαμένο ποιητή και τέταρτο μέλος της μπάντας.
Άννα: Εδώ και καιρό έχω προσθέσει στα ακούσματα μου Djient μουσική (όπως Tesseract, Skyharbor, Earthside, Voices From the Fuselage), από ραπ/R&B ακούω τον The Weeknd αρκετά, αναμένω με πολύ λαχτάρα το νέο άλμπουμ τον Tool (που υποτίθεται θα βγει φέτος… λέμε τώρα!) και ταυτόχρονα εξετάζω το νέο άλμπουμ τον Deftones “Gore”. Μία μπάντα Ελληνική που έχει βγάλει πολύ ωραίο καινούργιο δίσκο είναι οι Poem.
Κώστας: Τελευταία θα έλεγα ότι μου έχουν κολλήσει οι Hollywood Undead, που παίζουν ένα μείγμα rap/new rock… βαριές κιθάρες, ωραίο ρυθμό, μελωδικά φωνητικά… βγάζουν πολύ ενέργεια. Γενικότερα όμως θα έλεγα ότι πλέον ακούω αρκετά συγκροτήματα με Stoner στοιχεία… Από Ελληνικά σχήματα ξεχωρίζω Big Nose Attack και Narcosis.
Πάνος: Διάφορα, από King Crimson, Muse μέχρι Ennio Morriccone
Theo: Αλλάζω συχνά ακούσματα ανά εβδομάδα και αν ψάξεις στο mp3 player μου θα βρει κανείς από Stan Getz & Charlie Byrd, Gainsbourg και Bert Kaempfert μέχρι Primus, Bowie, B.R.M.C., Velvet Underground και η λίστα συνεχίζεται. Στον ελληνικό χώρο παραδέχομαι του Xaxakes: φρέσκος ροκ ήχος με στοιχεία 70’s & ηχητικούς πειραματισμούς χωρίς να θυσιάζεται η συνοχή των κομματιών.
Ποιο αγαπημένο σας συγκρότημα σας έχει απογοητεύσει στην πορεία του χρόνου;
Άννα: Ένα συγκρότημα που είχα στο μυαλό μου σαν αγαπημένο (από τα top 3 αγαπημένα συγκροτήματα δηλαδή) ήταν οι Metallica. Μεγάλωσα με την μουσική τους και σταμάτησα να τους ακούω εντελώς όταν ο James Hetfield πήρε μέρος στη σειρά “The Hunt” που αφορούσε το κυνήγι αρκούδας.
Κώστας: Ο Kid Rock! Εξαιρετικός καλλιτέχνης που συνδύαζε Rap, Rock και Southern, με μοναδικό τρόπο! Ήταν ψώνιο και είχε συμπεριφορά Bad Ass… Είχαμε χρόνια να δούμε κάτι τέτοιο! Έβγαλε δισκάρες μέχρι και το 2003… Μετά το γύρισε αυστηρά σε Country και άρχισε να κυκλοφορεί βαρετούς και αδιάφορους δίσκους… κρίμα!
Πάνος: Οι U2, μπάντα μεγαθήριο της εποχής μας, 35+ χρόνια, με μεγάλες στιγμές από studio κυκλοφορίες και lives με τον δικό τους ήχο , την ιδιαίτερη φωνή του Bono και τις χαρακτηριστικές κιθαριστικές σειρές του Edge, τα οποία αυτά χαρακτηριστικά υπάρχουν στη σύνθεση των τραγουδιών τους, αλλά νομίζω ότι δεν υπάρχει τέτοιου υψηλού επιπέδου αποτέλεσμα όπως μας είχαν μάθει παλιότερα, στους τελευταίους 2 δίσκους και σχεδόν από το... how to dismantle an atomic bomb του 2004 (εξαιρούμε φυσικά το πολύ δυνατό ‘’vertigo’’!).
Theo: Placebo… απίστευτο ντεμπούτο και κατόπιν ελεύθερη πτώση.
Με ποιόν καλλιτέχνη θα θέλατε να συνεργαστείτε;
Αν προλάβουμε και έχουμε χρόνο, θα μας ενδιέφερε να κάνουμε κάποια στιγμή κάτι με τους Guns N Roses, τους SIXX AM, τους The Pretty Reckless και τον Marilyn Manson…!
Υπάρχουν αρκετά αξιόλογα συγκροτήματα εκεί έξω που διαθέτουν όρεξη και δυναμική. Θα έλεγα κιόλας ότι η κρίση έχει κάνει καλό, γιατί παρατηρείται ότι ξεπηδούν νέοι καλλιτέχνες και γίνονται καινούργιες προσπάθειες, και ξέρεις όταν αυτές γίνονται σε τέτοιες εποχές συνήθως είναι πιο σοβαρές, πιο προσεκτικές και τα παιδιά αυτά πιο αποφασισμένα.
Από κει και πέρα, η μουσική βιομηχανία στην Ελλάδα – πέρα από τις πίστες - είναι πρακτικά ανύπαρκτη, σε όλα τα επίπεδα! Αποτελείται ως επί το πλείστον από κερδοσκόπους, ερασιτέχνες και αεριτζήδες… Φυσικά είναι και πολλοί οι καλλιτέχνες που δεν συμπεριφέρονται επαγγελματικά…
Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω είναι να υπάρχει προκατάληψη, εκμετάλλευση και αδιαφορία μεταξύ μουσικών, επαγγελματιών του χώρου αλλά και του κοινού…
Προοπτική θα υπάρξει όταν αλλάξουν ριζικά τα συστήματα που τόσο καιρό δουλεύουν όπως δουλεύουν, και δοθεί πραγματική βάση στη μουσική παιδεία…
Ποια είναι η γνώμη σας για το free downloading; Βοηθάει ή όχι μια μπάντα;
Γενικά από την στιγμή που η μουσική έγινε διαθέσιμη ψηφιακά, κατά κάποιο τρόπο απαξιώθηκε… Αν τον χρυσό τον έβρισκες δωρεάν στο δρόμο θα είχε αξία? Μάλλον όχι…
Ωστόσο πέρα από την απαξίωση και το οικονομικό ζήτημα, δημιουργείται και ένα άλλο παράπλευρο πρόβλημα… για το οποίο θα σου απαντήσουμε ως ακροατές και όχι σαν μουσικοί. Υπάρχει τόσο εύκολη πρόσβαση σε τόσο πολλή μουσική που δεν προλαβαίνεις να κατανοήσεις και να αφομοιώσεις ένα κομμάτι…
Όλοι μας κάνουμε ένα γρήγορο άκουσμα, και αν δεν μας κάνει κάτι κλικ, το προσπερνάμε βιαστικά γιατί θέλουμε να προλάβουμε να ακούσουμε μέσα σε 1 ώρα άλλα 5 album που έχουμε κατεβάσει…
Για να καταλάβεις ένα τραγούδι και να το αφήσεις να σε αγγίξει πρέπει να το ακούσεις προσεκτικά, ήρεμα, να διαβάσεις τους στίχους, να εξετάσεις το Artwork και το Booklet αν πρόκειται για δίσκος… Όλα έχουν μια συνοχή μεταξύ τους, ακόμα και η σειρά των τραγουδιών και αν δεν το ακροαστεί κάποιος με τον σωστό τρόπο, δεν θα το καταλάβει και δεν θα του μείνει… Δεν είναι τυχαίο μετά που λέμε ότι δεν μας κάνουν αίσθηση νέες μπάντες και δεν υπάρχουν νέοι rock stars… Δεν είναι ότι δεν είναι αξιόλογες… απλά είναι η κατάσταση τέτοια που δεν καταφέρνουν να σου μείνουν…
Ποια η εμπειρία σας απο την συμμετοχή σας στον διεθνή διαγωνισμό σύνθεσης American Songwriting Awards 2015, στον οποίο μάλιστα βρεθήκατε στους 5 φιναλίστ στην κατηγορία Rock;
Η διάκριση μας στους 5 finalist ήταν μια αναπάντεχη έκπληξη! Πιστεύαμε στο “City Of Sin”, ωστόσο μια διεθνή διάκριση δεν μπορεί παρά να τονώσει το ηθικό και την αυτοπεποίθηση! Ταυτόχρονα όμως έβαλε πιο ψηλά και τον πήχη… Οπότε αμέσως μετά τους «εορτασμούς» συγκεντρωθήκαμε στη δημιουργία του νέου δίσκου…
Σε ένα τραγούδι η βάση είναι η σύνθεση. Μουσική και στίχοι πρέπει να είναι στην πένα και να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους! Άμα δεν υπάρχει σωστή βάση, ακόμα και τον καλύτερο τραγουδιστή να βάλεις να ερμηνεύσει, ακόμα και την καλύτερη παραγωγή να κάνεις… το τραγούδι δεν θα καταφέρει να αγγίξει κανέναν… και κατά συνέπεια δεν θα ξεχωρίσει.
Προσπαθήσαμε να φτιάξουμε ένα δίσκο που καταρχάς να μας εκφράζει και να μας αντιπροσωπεύει… να μπορεί να μας κάνει αίσθηση και σαν ακροατές… και να μην τον ακούμε απλά επειδή είναι «δικός» μας…
Δώσαμε βάση λοιπόν σε όλα τα επίπεδα, από την σύλληψη και δημιουργία μέχρι και την τελευταία σελίδα του Booklet και νομίζω ότι καταφέραμε να κάνουμε μια πολύ ολοκληρωμένη δουλειά!
Όσον αφορά τις τεχνικές λεπτομέρειες, η ηχογράφηση, και το μιξάρισμα έγιναν στο Studio 133 με τον Ανδριανό Παπαμάρκου, ο οποίος είναι εξαιρετικός επαγγελματίας και πολύ καλό παιδί.
Για το mastering βγήκαμε εκτός συνόρων… συνεργαστήκαμε με τον Brian Lucey από το Magic Garden Mastering! Απλά εκπληκτικός! Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που έχει συνεργαστεί με ονόματα όπως o Marilyn Manson (στο The Pale Emperor), Black Keys (στο Turn Blue), Arctic Monkeys, κλπ..
Ο δίσκος μας διατίθεται ψηφιακά από όλες τις μεγάλες και γνωστές πλατφόρμες και θα κυκλοφορήσει στα μέσα Μαΐου και σε CD.
Συμπεριλαμβάνονται ζωντανές εμφανίσεις στα άμεσα σχέδιά σας, στα πλαίσια της προώθησης του album;
Ναι φυσικά και θα γίνουν! Αυτή την στιγμή όμως επικεντρωνόμαστε στην προώθηση του δίσκου. Θέλουμε πρώτα να ακουστούν τα τραγούδια μας, να τα αφομοιώσει ο κόσμος…
θέλουμε στα Live μας όσοι έρχονται να διασκεδάζουν πραγματικά, να χορεύουν και να τραγουδούν μαζί μας! Όταν θα γνωρίζουν λοιπόν τα τραγούδια μας θα μπορούν να ζήσουν πιο έντονα αυτή την εμπειρία…
Δεν μας λέει κάτι το να παίζουμε για φίλους και συγγενείς που θα έρχονται είτε από καλή διάθεση ή υποχρέωση… Εννοείται πως τους ευχαριστούμε για την στήριξη τους αλλά εμείς θέλουμε να παίζουμε για τον κόσμο που θα αγαπήσει την μουσική μας και θα γουστάρει πραγματικά τα τραγούδια μας… είτε είναι λίγοι είτε πολλοί!
Ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο σας. Ο επίλογος δικός σας.
Just Hold Your Breath and follow us… Υou’re rockin’ with the R’Dead now…
Thank you BBR Webzine!
The Rockin’ Dead lineup:
Άννα Οικονομοπούλου (Vocals)
Κώστας Στριφτός (Vocals, Guitar)
Πάνος Μαλαχιάς (Guitar)
Theo Παπαχριστόπουλος (Bass)
web:
Leave A Comment: